ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ... ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ

Σιγά - σιγά γίνετε φανερό, ποιοι κρύβονται, η προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τους “Αγανακτισμένους”

Και χτες το βράδυ στο Σύνταγμα στη συγκέντρωση των αυτοαποκαλούμενων αγανακτισμένων. Στο οδόστρωμα επί της οδού Αμαλίας ομάδα που γυρόφερνε το χώρο με ντουντούκα διάβασε υποτιθέμενη δήλωση της ΓΓ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, ότι το Κόμμα επιζητεί συστράτευση με τους αγανακτισμένους.

Συνέχισαν υποστηρίζοντας ότι η λαϊκή συνέλευση στο κάτω κομμάτι της πλατείας (σημειωτέον ότι η συνέλευση μόλις είχε ξεκινήσει και πιθανά να μην είχε ιδέα γι' αυτά τα λεγόμενα) εξέτασε το αίτημα, το έθεσε σε ψηφοφορία και το απέρριψε τάχα με το σκεπτικό ότι ΠΑΜΕ και ΚΚΕ αποχώρησαν προχτές από το Σύνταγμα και δεν έμειναν να πάρουν μέρος στα επεισόδια.

Οι προβοκάτορες με τούτα τα τερατώδη ψεύδη προσπάθησαν να «φιτιλιάσουν» και άλλο το κλίμα, με αντικομμουνιστικά συνθήματα και βρισιές. Ωστόσο, δεν τους ακολούθησαν οι υπόλοιποι συγκεντρωμένοι.

Μπορεί ο καθένας να καταλάβει γιατί δεν εμφανίζονται οι «καθοδηγητές».

Ας είμαστε σοβαροί, δεν είναι δυνατόν να αναπτύσσεται ένα τέτοιο κίνημα χωρίς την ύπαρξη στοιχειώδους οργάνωσης και μάλιστα σε πανευρωπαϊκό συντονισμό!!!

Ποιοι κρύβονται πίσω από τα τουίτερ και τα φέισμπουκ;

Μπορεί να απαντήσουν κάποιοι λαϊκοί άνθρωποι, νεολαίοι, ότι αυτό δεν ενδιαφέρει, το ζήτημα είναι η συμμετοχή με στόχο να αλλάξουμε τη ζωή μας και αυτό μόνο εμείς μπορούμε να το καταφέρουμε, μ' αυτή τη μορφή δράσης.

Τι όμως διεκδικούν και από ποιον;

Γιατί καλό και σεβαστό είναι το αυθόρμητο, όμως ο πόλεμος στον πόλεμο των μεγαλοκαρχαριών και των κομμάτων τους, θέλουν στρατηγική και σχέδιο.

Απαιτείτε συνέπεια και επιμονή, αντοχή και αποφασιστικότητα.

Προπάντων, απαιτείτε προσανατολισμός στην οργάνωση της εργατικής τάξης στους τόπους δουλειάς.

Εκεί όπου με τον πιο ωμό τρόπο εκφράζεται η αντίθεση ανάμεσα στο αφεντικό και τον εργαζόμενο.

Εκεί όπου αποτυπώνονται οι συνέπειες από τους νόμους που ψηφίζουν τα κόμματα ΤΟΥΣ, για να βαθύνουν την δική μας εκμετάλλευση, να αυξήσουν την κερδοφορία των αφεντικών.

Μέσα σ' αυτό το ταξικό καμίνι, σ' αυτήν τη σύγκρουση, χτίζονται πρωτοπόρες εργατικές συνειδήσεις.

Μπήγονται βαθιά οι βάσεις για την ανάπτυξη ενός κινήματος, ικανού να αποσπάσει κατακτήσεις στο σήμερα, να ορθώσει εμπόδια στην πολιτική αυτών που μας πίνουν το αίμα, να σαρώσει στο πέρασμά του την αστική εξουσία, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.