ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 12ον ΜΕΡΟΣ (Συνέχεια από το προηγούμενο) Οι νομιμόφρονες στις επαρχίες, με τον περιορισμένο ορίζοντά τους και με τον απεριόριστο ενθουσιασμό τους, κατηγορούσαν τους κοινοβουλευτικούς τους ηγέτες, το Μπερρυέ και το Φαλλού, για αποσκίρτηση από τον Ερρίκο Ε’ και για λιποταξία στο βοναπαρτικό στρατόπεδο. Η κρινένια αντίληψή τους πίστευε στο προπατορικό αμάρτημα, όχι όμως και στη διπλωματία. Ασύγκριτα πιο ολέθρια και πιο αποφασιστική ήταν η ρήξη της εμπορικής αστικής τάξης με τους πολιτικούς της. Δεν τους κατηγορούσε, όπως οι νομιμόφρονες τους δικούς τους, ότι εγκατέλειψαν τις αρχές τους, αλλά αντίθετα ότι έμεναν πιστοί σε αρχές που κατάντησαν άχρηστες. Σημείωσα κιόλας παραπάνω ότι ύστερα από την είσοδο του Φούλντ στην κυβέρνηση, η ομάδα της εμπορικής αστικής τάξης που είχε τη μερίδα του λέοντος στο καθεστώς του Λουδοβίκου Φιλίππου, δηλ. η αριστοκρατία του χρήματος, έγινε βοναπαρτική. Ο Φουλντ δεν αντιπροσώπευε μονάχα τα συμφέροντα του Βοναπάρτη στο χρηματιστήριο, αντιπρο