ΤΣΟΥΧΤΡΕΣ

Στο φίλο, που μου’ βαλε χέρι, μετά το συλλαλητήριο, στο καφενείο της γειτονιάς, γιατί δεν συντάσσομαι. Σου τα' πα, στα γράφω κιόλας, για να τάχεις..) (Στέλιος το μικρό του.. το επώνυμο δεν το ξέρω..) Θες συμμάχους; Ωραία.. Θα σου πω εγώ τι θέλω και σε τι πιστεύω, κι αν θες με κάνεις σύμμαχο. Εγώ θέλω, Λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ και την Ε.Ε. και κατάργηση άμεσα των μνημονίων. Είμαι ξεκάθαρος. Εσύ; Α! Θέλω και την απ λή αναλογική, που μαζί κατηγορούσαμε το ΠΑΣΟΚ, ότι μας κορόιδεψε. Είσαι Κομμουνιστής, ή είσαι απλά αριστερός, Γιουροπίαν Λέφτ, με τη δική σου καινούργια ερμηνεία, του όρου; Μήπως είσαι σοσιαλιστής, με την ερμηνεία του Ανδρέα, και του Λαλιώτη; Παραδέξου το. Βαρέθηκες, κουράστηκες, ή ότι άλλο. Τα υπόλοιπα είναι αστικές υπεκφυγές, που για τον Άλφα, ή Βήτα λόγο σταμάτησες, να πιστεύεις στο κομμουνιστικό σου παρελθόν, ή δεν το πίστεψες ποτέ. Βλέπεις το σφυροδρέπανο, όπως τον διάβολο οι θεούσ...

Σας παρουσιάζουμε μια φωτογραφία που αποτυπώνει την λατρεία των συνανθρώπων μας στον πρωθυπουργό μας.  Εδώ πάντως θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο μπάρμπας έριξε τη μούντζα στο σωστό σημείο.

Η φωτογραφία είναι από τα επείγοντα του νοσοκομείου ΚΑΤ: η διαδικασία είναι απλή, γράφεις το όνομά σου στην λίστα και σε φωνάζουν με σειρά προτεραιότητας, αν είσαι ακόμα ζωντανός όλα καλά. ΑΝΑΠΤΥΞΗ! Τι θέλετε να είμαστε Κούβα, που έχει το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο αλλά δεν έχει κινητό τηλέφωνο ούτε ο Κάστρο;

Προφανώς έχει γίνει παρεξήγηση. Όταν λέγαμε Ψωμί – Παιδία – Ελευθερία δεν εννοούσαμε ακριβώς αυτό...

Ρε εσείς έχετε μεγάλη πλάκα: η γενιά του μνημονίου κατηγορεί την γενιά του Πολυτεχνείου.

Γέμισε ο τόπος από ΜΑΤ έξω από τις σχολές.  Σε έναν ιδανικό κόσμο θα τους έβαζαν μέσα να τους μορφώσουν.  Αμόρφωτα ζώα απόφοιτοι λυκείου είναι οι περισσότεροι.

Η παραλλαγή του φασιστικού παραμυθιού λέει «οι νεκροί δεν ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο».  Ναι ρε νούμερα έχει σημασία πού σκοτώνανε οι μπάσταρδοι πρόγονοί σας!  Σύμφωνα με την φασιστική «λογική» σας στο ναυάγιο του Τιτανικού πνίγηκαν μόνο όσοι εγκλωβιστήκαν μέσα.  Οι άλλοι νεκροί ήταν παραμύθια των κομμουνιστών για να συκοφαντήσουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Ναι ηλίθιε το παιδί σου ξεσκίζουν το παιδί σου βαράνε. Ναι ηλίθιε αυτό που περηφανεύτηκες ότι έγραψε 19 και πέρασε στο πανεπιστήμιο και πέραν τούτου ΟΥΔΕΝ. Νόμιζες ηλίθιε ότι τελείωσε η δουλειά σου. Άστο ηλίθιε να το ξεσκίσουνε όπως ξεσκίζουν κι σένα, όχι το πολιτικό, ούτε το ανθρώπινο ένστικτο να το προστατεύσεις δεν υπάρχει πια. Ηλίθιε! Και μη βιαστείς να πεις ότι το δικό σου το παιδί είναι εκεί μαζί σου στον καναπέ και δεν κινδυνεύει, γιατί υπάρχουν πολλοί εναλλακτικοί τρόποι να στο ξεσκίσουν ηλίθιε. Ο πτυχιούχος ντελιβεράς είναι ένας από αυτούς… ΗΛΙΘΙΕ. Καλώς ήρθες στο ευτυχισμένο 1973… Ηλίθιε.

Σ' έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; Θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…». Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη. Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας… Να ζούμε μια ζωή που θα’ ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επ...