ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
Αναρτήσεις
ΚΑΝΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ
«Από τους θεούς ζητώ να μου παραχωρήσουν μόνο το προνόμιο τίποτε να μην τους ζητώ…» Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ
"Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα στη χαρτοπαιξία το έχεις όταν δεν παίζεις καθόλου" Geralmo Cardano
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ
«…ορισμένες ερωτήσεις γίνονται ακριβώς για να κάνουν πιο φανερή την απουσία της απάντησης…» Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
"Οι νεκροί δε μίλησαν ποτέ, γι' αυτό και τους βαραίνει μια μεγάλη κατηγορία. Γι' αυτό και ξέχασαν για πάντα την αξία της φωνής. Πρέπει, λοιπόν, εμείς να μιλάμε για λογαριασμό τους. Πρέπει να υπερασπιζόμαστε το δίκιο της απουσίας τους". Βασίλης Βασιλικός - "Ζ" Φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος
ΑΝΤΙΟ ΚΟΣΜΕ
«…είναι αμφίβολο ότι ο Χριστός αποχαιρέτησε τη ζωή με τα λόγια της Γραφής, τα λόγια του Ματθαίου και του Μάρκου, Θεέ μου, Θεέ μου, δια τι με εγκατέλιπες, ή αυτά του Λουκά, Πάτερ, εις χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου, ή, τέλος, τα λόγια του Ιωάννη, Τετέλεσται, αυτό που στ' αλήθεια είπε, στο λόγο της τιμής μου, όποιον λαϊκό άνθρωπο και να ρωτήσετε θα σας επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου, Αντίο, κόσμε, που κάθε μέρα είσαι και χειρότερος». Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
ΤΟ ΚΛΙΚ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
"Και ενώ νομίζαμε ότι έχουν αποκοιμηθεί οι πάντες, ένα κλικ χρειάστηκε για να γίνει η μεγάλη εξέγερση". Νέλσον Μαντέλα
Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ
«…μόνο οι θνητοί δικαστές τολμούν να κρίνουν, οι θεοί ποτέ, υποτίθεται πως γνωρίζουν τα πάντα, εκτός κι αν τα πάντα είναι ψεύτικα, εκτός κι αν η έσχατη αλήθεια των θεών είναι ακριβώς ότι δεν γνωρίζουν τίποτε, ή αν η μοναδική τους ασχολία είναι να ξεχνούν κάθε στιγμή όλα όσα τους διδάσκουν οι πράξεις των ανθρώπων, οι καλές και η κακές, ίσες κι όμοιες απέναντι στους θεούς καθώς τους είναι εξίσου άχρηστες» Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
ΠΑΠΑΓΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ
«…στην πραγματικότητα οι άνθρωποι παπαγαλίζουν οι μεν τους δε, άλλος τρόπος μετάδοσης της γνώσης δεν υπάρχει…» Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
ΔΕΝ ΖΗΤΑΩ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΕΧΩ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
«Εγώ είμαι, δίχως την παραμικρή ειρωνεία, δίχως δυσαρέσκεια, ευχαριστημένος που νιώθει ούτε καν ευχαρίστηση, εκτός από την ικανοποίηση του να είναι αυτό που είναι και να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, έτσι κάνει όποιος δεν επιθυμεί τίποτα περισσότερο ή ξέρει πως δεν μπορεί να ‘χει τίποτε περισσότερο, γι' αυτό και δεν ζητά παρά μόνο ότι είχε ήδη, δηλαδή το παν». Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ
«…μόνο οι θνητοί δικαστές τολμούν να κρίνουν, οι θεοί ποτέ, υποτίθεται πως γνωρίζουν τα πάντα, εκτός κι αν τα πάντα είναι ψεύτικα, εκτός κι αν η έσχατη αλήθεια των θεών είναι ακριβώς ότι δεν γνωρίζουν τίποτε, ή αν η μοναδική τους ασχολία είναι να ξεχνούν κάθε στιγμή όλα όσα τους διδάσκουν οι πράξεις των ανθρώπων, οι καλές και η κακές, ίσες κι όμοιες απέναντι στους θεούς καθώς τους είναι εξίσου άχρηστες» Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ
«Ας μη λέμε λοιπόν: “Αύριο θα κάνω”, γιατί το πιο πιθανό είναι πως αύριο θα είμαστε κουρασμένοι, ας λέμε καλυτέρα, “Μεθαύριο”, κι έτσι θα’ χουμε μια μέρα μπροστά μας για να αλλάξουμε γνώμη και σχέδια, ακόμη πιο συνετή στάση θα ήταν να πούμε: “Μια μέρα θα αποφασίσω πότε θα έρθει η μέρα να πω μεθαύριο”, κι ίσως ούτε κι αυτό να μη χρειάζεται, αν είναι ο θάνατος που όλα τα ορίζει να έρθει να απαλλάξει από τη δέσμευση γιατί αυτό, μάλιστα, αυτό είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, η δέσμευση, η ελευθερία που μόνοι μας αρνιόμαστε». Ζοζέ Σαραμάγκου – Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις
ΝΑΙ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ... ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ
«Ήθελα λοιπόν, να σου πω πως, όταν ήμουνα δεμένος καθιστός σ' αυτή την καρέκλα με τα τετράγωνα πόδια, με βάραγε μια κουφάλα και μου ‘λεγε, ώστε πανανθρώπινη τη θέλετε ε, πούστη; Και δωσ’ του βάραγε. Εννοούσε βέβαια τη λευτεριά. Δε λέει το τραγούδι: “Θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά”; Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί του ‘κάτσε στο στομάχι το πανανθρώπινη». Χρόνης Μίσσιος - …καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς