ΤΟ ΒΑΣΑΝΟ ΤΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΩΜΑ
«... από την αρχή, από το ξεκίνημα της συνειδητής ζωής του,
το επίμονο συναίσθημα ότι οι διασταυρώσεις και η παραλληλία των δρόμων των
ταξιδεμένων και των αταξίδευτων διασχίζονταν από τους ίδιους ανθρώπους την ίδια
ώρα, τους ορατούς ανθρώπους και τους σκιώδεις ανθρώπους, και ότι ο κόσμος ως
είχε ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι παραπάνω από ένα κλάσμα του κόσμου,
διότι το πραγματικό αποτελούνταν και από αυτό που θα μπορούσε να είχε συμβεί
αλλά δεν είχε συμβεί, ότι δεν υπήρχε ένας δρόμος καλύτερος ή χειρότερος από
τους άλλους δρόμους, αλλά το βάσανο του να ζεις σε ένα και μόνο σώμα ήταν που
ανά πάσα στιγμή έπρεπε να είσαι σ' έναν δρόμο μονάχα, παρότι θα μπορούσες να
είσαι σε έναν άλλο, πηγαίνοντας προς έναν ολότελα άλλο τόπο».
Σχόλια