ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΣΥΛΟ
Μια γραμματέας, που ερχόταν στο κτίριο για πρώτη φορά από
όταν κατελήφθη την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, κοιτούσε ολόγυρα αηδιασμένη.
«Είναι γουρούνια» είπε. Τα γουρούνια, ωστόσο, δεν ήταν οι φοιτητές που είχαν
καταλάβει τα κτίρια αλλά η αστυνομία που είχε μπει στα κτίρια μετά την έφοδο.
Αυτοί ήταν που είχαν σπάσει τα γραφεία και τις καρέκλες, αυτοί που είχαν ρίξει
ρυάκια μαύρο μελάνι που έσταζαν στους τοίχους, αυτοί που είχαν σχίσει δίκιλα
και τετράκιλα σακιά με ρύζι και ζάχαρη και είχαν σκορπίσει τα περιεχόμενά τους
σε γραφεία και αίθουσες και είχαν πετάξει σπασμένα βάζα τοματοπολτού σε
πατώματα, γραφεία και διαδρόμους, αυτοί που είχαν χτυπήσει παράθυρα με τα
ρόπαλα και τα γκλοπ τους. Αν ο στόχος τους ήταν να δυσφημίσουν τους φοιτητές, η
στρατηγική έπιασε, επειδή μέσα σε λίγες ώρες από τη δεύτερη εκείνη βιαιοπραγία
της αστυνομίας, πληθώρα φωτογραφιών που επιβεβαίωναν τις ζημιές κυκλοφορούσαν
στη χώρα (ο πιτσιλισμένος με μελάνι τοίχος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής) και οι
νεαροί επαναστάτες μετατρέπονταν σε μια απολίτιστη αγέλη χουλιγκάνων και
κακοποιών, μια συμμορία βαρβάρων των οποίων μοναδικός σκοπός ήταν να
καταστρέψουν τους πιο ιερούς θεσμούς της αμερικανικής ζωής.
Ο συγγραφέας περιγράφει τις κινητοποιήσεις στα πανεπιστήμια
των ΗΠΑ στα χρόνια του πολέμου του Βιετνάμ. Ιδιαίτερα διδακτικό για καταστάσεις
που έλαβαν χώρα σε ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα επιχειρήσεις απαλλαγμένα από
άσυλο
Σχόλια