Φασιστικό και Ναζιστικό συνονθύλευμα
Γ. Καρατζαφέρης: Κάποτε εκλεκτός της Οικογένειας Μητσοτάκη και φανατικός οπαδού του... Κοκού.
Το 2000, ύστερα από την ήττα της Ν.Δ. στις εκλογές, διαγράφτηκε από τον Καραμανλή καθώς τον Μάιο είχε αποκαλέσει τον Άρη Σπηλιωτόπουλο... «Σαλώμη».
Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου πήρε τον δικό του δρόμο ιδρύοντας τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό προσελκύοντας κατά κύριο λόγο αποτυχημένους πολιτευτές της Ν.Δ. (τώρα και του ΠΑΣΟΚ...), παλιούς αξιωματικούς του στρατού και διάφορους άλλους.
Τη βιτρίνα του αποτελούν διάφορα φασιστοειδή, όπως:
Ο πρώην εκπρόσωπος του... Λεπέν στην Ελλάδα Μ. Βορίδης.
Ο πατενταρισμένος νεοναζί Κ. Πλεύρης (ο γιος του είναι υποψήφιος στην Α’ Αθηνών, όπου ήταν υποψήφιος και ο ίδιος στις προηγούμενες εκλογές).
Ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής και υποστηρικτής του Ν. Μιχαλολιάκος – μέλη της ναζιστικής ομάδας έχουν συμμετάσχει παλαιότερα στα ψηφοδέλτια του ΛΑΟΣ.
Ο «υπερπατριώτης» Άδωνις Γεωργιάδης, εκπρόσωπος του κόμματος, απείλησε με αγωγή την «Ελευθεροτυπία» όταν έγραψε ότι συστηματικά στο «Τηλεάστυ» του προέδρου του διαφήμιζε το ναζιστικό πόνημα του Πλεύρη για τους εβραίους, αλλά τελικά... δεν τόλμησε. Τελικά ο μεν Πλεύρης δικαζόταν την τεταρτη που μας περασε κατηγορούμενος για πράξεις που υποδαυλίζουν το φυλετικό μίσος, ενώ ο (μόνο κατ’ όνομα...) Άδωνις έχει δηλωθεί από τον ιδρυτή της «4ης Αυγούστου» ως μάρτυρας κατηγορίας στην αντέγκληση που υπέβαλε ο Πλεύρης στους μηνυτές του – Ισραηλιτικό Συμβούλιο και άλλους.
Κάποτε, στην αρχή της «σταδιοδρομίας» του ΛΑΟΣ, επιφανείς ΠΑΣΟΚοι και κυρίως δημοσιογράφοι έκαναν τα πάντα προκειμένου να ανεβάσουν στα ύψη την τιμή της πολιτικής φούσκας του Καρατζαφέρη. Ο στόχος δεν ήταν μόνο να ανακοπεί πάση θυσία η διαφαινόμενη άνοδος της Ν.Δ. ως αποκλειστική συνέπεια της άθλιας σημιτικής διακυβέρνησης, αλλά και να συκοφαντηθούν όλων των ειδών οι αντιδράσεις σε σημαντικές πολιτικές επιλογές του «εκσυγχρονισμού» διά της ταύτισης με τον ακροδεξιό συρφετό.
Έκτοτε τα κανάλια πρόσφεραν σ’ αυτόν και τους ανθρώπους του άπειρο τηλεοπτικό χρόνο, γραφίδες επιστρατεύτηκαν προκειμένου να ταυτίσουν πολλές διαφορετικές φωνές (ακόμη και αυτές στελεχών του ΚΚΕ, που αποτελούσαν προσφιλή στόχο τους) με τον Καρατζαφέρη και τον εσμό του, ενώ και η Εκκλησία δεν δίστασε να τον χρησιμοποιήσει προκειμένου να χτυπήσει τη διόλου αρεστή σ’ αυτήν υποψηφιότητα του Τζαννετάκου για την υπερνομαρχία Αθηνών - Πειραιώς.
Για όλους αυτούς ενδεχομένως ο Καρατζαφέρης και οι όμοιοί του να έπαιζαν απλώς τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου», για να θυμηθούμε και τον ιστορικό χαρακτηρισμό του Λένιν, όμως τελικά οι (εγκληματικά) ηλίθιοι σ’ αυτή την ιστορία είναι όλοι όσοι μεθοδικά εξέθρεψαν ένα πολιτικό εξάμβλωμα προσφέροντάς του σταδιακά ρόλο... ρυθμιστή του πολιτικού σκηνικού. Ενδεχομένως κάποιοι τέτοιοι αστέρες να κάνουν σήμερα τις ίδιες σκέψεις με αυτές που έκανε κάποτε το σημιτικό περιβάλλον, όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ’ όσο δείχνουν.
Μόλις πριν από λίγες μέρες ο ΛΑΟΣ με ανακοίνωσή του, αφού προηγουμένως είχε πει ξεκάθαρα ότι αποκλείεται ελληνικά χέρια να έσπειραν τη φωτιά, θεωρούσε, χωρίς περιστροφές και περικοκλάδες, υπεύθυνους τους μετανάστες για τις δολοφονικές και καταστροφικές πυρκαγιές με μια ανακοίνωση που έλεγε, επί λέξη, τα εξής, επικαλούμενος ως αιτία των πυρκαγιών τη διάλυση της... «κοινωνικής συνοχής»:
«Κανείς από μας δεν ξέρει ποιοι και πόσοι από όσους λάθρα εισήλθαν τα τελευταία χρόνια είναι φίλοι ή εχθροί αυτού του τόπου. Η αυτοθυσία για το καλό του συνόλου, η αλληλεγγύη και η φιλοπατρία αμβλύνθηκαν μέσα από μια παιδεία με αμφίβολο και επικίνδυνο προσανατολισμό. Η εθνική ταυτότητα αμφισβητήθηκε, η Ορθοδοξία δέχθηκε ανεπανόρθωτα πλήγματα, η ομοιογένεια καταστράφηκε».
Ο άνθρωπος που είχε επιχειρήσει να καπηλευτεί τον Τσε Γκεβάρα, τον Άρη Βελουχιώτη, το ΚΚΕ και τους βουλευτές του, που είχε πει ότι... κλωσσάει τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη, εν τέλει ομολόγησε δημοσίως τι πραγματικά πιστεύει. Όμως, ας μην κοροϊδευόμαστε. Ακόμη και χωρίς αυτή την ανακοίνωση, όλα τα στοιχεία για τον ίδιο και το κόμμα του είναι ξεκάθαρα.
Σχόλια
Γιατί σήμερα ο εθνικισμός δεν είναι πια θέμα της αριστεράς, που τόσο αίμα έχασε για την ελευθερία και εν τέλει για την πατρίδα;;
αν θα έλεγα, ότι κάποιος δίνει τη ζωή του για κάποιο αντίτιμο, χάνεται όλη η αξία της θυσίας. Ενοείται για τον λαό, αφού ο λαός αυτοί είναι (είμαστε δηλαδή).
Εγώ ενα ερώτημα βάζω και δεν πιστεύω, ότι είναι άσχετο.
Όμως όπως πολύ σωστά γράφει ο ανώνυμος φίλος, «άλλο πατριωτισμός κι άλλο εθνικισμός. Εθνικισμός είναι το συμφέρον. Και μάλιστα το συμφέρον των προνομιούχων και προυχόντων. Το ωραίο είναι πως παρατάξεις και πολιτικοί χώροι που αυτοαποκαλούνται υπερπατριωτικές κάθε τόσο σέρνονται σε χαριεντισμούς με την αιματοβαμμένη Άγκυρα, χαριεντισμούς που αποκλείουν κάθε φιλία με τον τουρκικό λαό κι ιδίως με το λαό που «σαπίζει» στα μπουντρούμια της. Καλλιεργείτε συστηματικά η νοοτροπία της συναλλαγής: «Δώστε αυτό, για ν' αποσπάσετε εκείνο». Αυτό όμως είναι εθνικιστικός αμοραλισμός κι εθνικιστική υστεροβουλία. Δεν έχουν καμία σχέση ούτε με φιλία, ούτε μ' αλληλεγγύη.
Φυλαχτείτε λοιπόν από τον εθνικισμό γιατί πολύ απλά ο εθνικισμός είναι ιδεολογία της αστικής τάξης, που αποσκοπεί να διεγείρει το μίσος των λαών ενάντια σε άλλους λαούς και να στεριώσει στη συνείδησή τους την αντίληψη της κυριαρχίας ενός κράτους πάνω σ' ένα άλλο. Ο εθνικισμός καλλιεργείται από τα καπιταλιστικά κράτη, γιατί στη φύση της ατομικής ιδιοκτησίας και του κεφαλαίου βρίσκεται η ανάγκη της διαίρεσης των ανθρώπων, που δίνει την ευκαιρία πιο εύκολης επιβολής της καταπίεσης και εκμετάλλευσης. (Ένα μέσον και μάλιστα ισχυρό είναι η εθνική καταγωγή). Η αστική τάξη διαδίδει τον εθνικισμό, για να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσα στους εργαζόμενους των διαφόρων εθνών.
Ομως δεν ενούσα πατριωτισμό, αλλα εθνικισμό και καθόλου δεν διαφωνώ με τον aliata, για όσα λέει.
Σήμερα όμως έχει προστεθεί μια καινούργια αντίθεση, επιπροσθέτως της κυρίαρχης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.
Και αυτή είναι η αντίθεση μεταξύ εθνικών κρατών και παγκοσμιοποιημένων ελίτ.
Και οι ηγεσίες των εθνικών κρατών δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του εθνικού κράτους - ούτε καν μάλιστα της εθνικής αστικής τάξης, όπου αυτή υπάρχει, αλλά της παγκοσμιοποιημένης ελιτ.
Τώρα είναι νύχτα, είμαι κουρασμένη και βαριέμαι να το συνεχίσω το θέμα, διότι θέλουμε πολλά σχόλια για να φτάσουμε κάπου.