ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Συναντάς πολλές φορές ανθρώπους που διαφωνούν μαζί σου.Πολλές φορές ακούς και την εξής τρομερή ατάκα...''Είσαι δογματικός και κοιτάς την ιστορία απο την πλευρά των κομμουνιστών,χωρίς καν να διαβάσεις τι λέει η αντίπαλη πλευρά''.Ετσι και γω(αν και το έχω κάνει άπειρες φορες),αποφάσισα να δω τι λέει η αντίπαλη πλευρά.Είπα αφού αποφάσισα να δω τι λέει η αντίπαλη πλευρά,ας το πάω και ένα βήμα παραπέρα,ας δω τι λέει η αντίπαλη πλευρά,ο πιο πολεμικός της πυρήνας,πως εξετάζει την ιστορία.Τι άποψη έχει για τις κρίσεις και τους πολέμους;Διάλεξα να ασχοληθώ με το θέμα του πολέμου και των οικονομικών κρίσεων,γιατί εκεί αντικατοπτρίζεται με την μεγαλύτερη,με την πιο αυθεντική μορφή,ο στίβος του ανταγωνισμού των μονοπωλίων.Με τον πόλεμο αναδεικνύεται με τον πιο τρομακτικό τρόπο η σαπίλα αυτού του κόσμου.

Ξεκινώντας αξίζει να πούμε τα εξής:''Είναι γνωστό το απόφθεγμα ενός απο τους πιο διάσημους συγγραφείς της φιλοσοφίας των πολέμων και της ιστορίας των πολέμων,του Κλαούζεβιτς,που λέει:<<Ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα.>>Το απόφθεγμα αυτό ανήκει σε συγγραφέα που ερευνούσε την ιστορία των πολέμων και έβγαζε ιστορικά διδάγματα απο την ιστορία αυτή-λίγο μετά την εποχή των ναπολεόντιων πολέμων.Ο συγγραφέας αυτός,που οι βασικές του σκέψεις έγιναν σήμερα αναμφισβήτητα κτήμα κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου,αγωνίζοταν εδώ και 80 περίπου χρόνια ενάντια στην μικροαστική και ανόητη πρόληψη ότι είναι τάχα δυνατό να ξεχωρίσουμε τον πόλεμο απο την πολιτική των αντίστοιχων κυβερνήσεων,των αντίστοιχων τάξεων,ότι τάχα είναι ποτέ δυνατό να βλέπουμε τον πόλεμο ως απλή επίθεση που παραβιάζει την ειρήνη και ως αποκατάσταση,ύστερα,αυτής της παραβιασμένης ειρήνης.Τσακώθηκαν και συμφιλιώθηκαν!Αυτή είναι μια πρωτόγονη και απλοϊκή αντίληψη που διαψέυστηκε εδώ και δεκάδες χρόνια και διαψέυδεται απο κάθε,κάπως προσεκτική,ανάλυση οποιασδήποτε εποχής της ιστορίας των πολέμων.''Απαντα Λένιν'', τόμος 32 σελ 77-102 η απο το βιβλίο ''Για τον πόλεμο και την σοσιαλιστική επανάσταση'' Β.Ι Λένιν,σελ 331.

Ας δούμε τι έλεγε ένας άνθρωπος της αντίπαλης πλευράς,που εξέτασε επιστημονικά τον πόλεμο.Προφανώς δεν το έκανε επειδή ήταν μαρξιστής και γούσταρε να επιβεβαιώσει τον μαρξισμό,απλά έπρεπε να βοηθήσει με τις γνώσεις του στην διαμόρφωση της στρατηγικής και της τακτικής,της αστικής τάξης,στους διάφορους τομείς της δραστηριοτητάς της.Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς ο πόλεμος να εξεταστεί επιστημονικά.Αξίζει να δούμε σε τι συμπεράσματα καταλήγει ο Gaston Bouthoul,καθηγητής της σχολής ανωτάτων κοινωνικών σπουδών και αντιπροέδρος του διεθνούς ινστιτούτου κοινωνιολογίας της Γαλλίας.

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι απο το βιβλίο του: ''Πραγματεία περί πολεμολογίας,κοινωνιολογία των πολέμων'',σελ.228-229 και η εκδοσή του βιβλίου,στην Αθήνα, έγινε το 1980 απο τις ''Συμπληρωματικές εκδόσεις,διευθύνσεως εκδόσεων/ΓΕΣ.

Πιο χωμένος στο σύστημα πεθαίνεις δηλαδή...

ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ

''Η σκέψις αυτή επιτρέπει να εννοήσωμεν πως ο πόλεμος,η και ακόμη μόνον η απειλή του,επενεργεί επί των οικονομικών συγκυριών.Ημπορούμεν να διακρίνωμεν μιαν προπολεμικήν συγκυρίαν. Το καλύτερον αυτής παράδειγμα παρέχεται απο την γερμανικήν οικονομίαν κατά την διάρκεια των ετών 1933-1940.Αυτή χαρακτηρίζεται απο την υποχρεωτικήν αποταμίευσιν,την δημιουργίαν αποθεμάτων και την άυξησιν των παραγγελιών εις τας μεταλλουργικάς και χημικάς βιομηχανίας.Εκ τούτων προκύπτει μια μεγάλη οικονομικήν ευημερία:η προσφορά εργασίας είναι υπεράφθονος,αι αποδοχαί υψηλαί,αι βιομηχανίαι εργάζονται πλήρως,το πνέυμα εφευρέσεως υποδαυλίζεται,το παν ανανεούται(αι εγκαταστάσεις,αι οδοί κ.λ.π),η ευφορία ευρίσκεται εις το απόγειόν της και ένας παρατηρητής,που διέσχισε την Γερμανίαν το 1913 και 1937,ηδυνήθη να ειπή ότι <<η Γερμανία ουδέποτε είναι τόσον ευτυχής παρά όταν περιβάλλεται απο έναν πόλεμον.>>

Επειτα έρχεται η κυριολεκτικώς πολεμική συγκυρία.Αυτή χαρακτηρίζεται απο την ταχείαν κατανάλωσιν των επισωρευθέντων αγαθών.Αι βιομηχανίαι και οι παραγωγοί γενικώς εξακολουθούν να εργάζωνται με το μέγιστον των ικανοτήτων των.Απο πλευράς των,οι ουδέτεροι αναγκάζονται να πιέζουν και αυτοί επίσης την παραγωγήν των δια να ανεφοδιάζουν τους εμπόλεμους.Επιπροστίθενται αι μαζικαί καταστροφαί, αι οποίαι είναι προπαντός σημαντικαί δια τον ηττημένον.Ομοίως επιπροστίθεται και η υποτίμησις των νομισμάτων,ιδιαιτέρως σημειουμένη εις την χώρα του ηττημένου.

Τέλος,μετά τας εχθροπραξίας,έρχεται η συγκυρία επανορθώσεως.Αυτή ευρίσκεται αντιμέτωπος μιας βαθέως τροποποιημένης οικονομικής δομής,διότι,κατά την διάρκειαν της πολεμικής περιόδου,αι εγκαταστάσεις του τομέως όπου κατασκευάζονται τα αγαθά παραγωγής εμεγάλωσαν καταπλητικώς.Ο τομέυς αυτός ευρίσκει,κατά την διάρκειαν μιας κατα το μάλλον η ήττον μακροχρόνιου εποχής,μιαν διέξοδον ευρέως αρκετήν δια την επανόρθωσιν των εκ του πολέμου ζημιών.Κατόπιν,όταν τερματίζεται η επανόρθωσις,επανευρίσκονται ενώπιον μιας συγκυρίας βεβαρυμένης απο τας απειλάς της ανεργίας και την έλλειψην διεξόδων.Τότε ακριβώς είναι η κρίσης.Πρέπει να εκλέξουν:είτε να αφήσουν να οξειδωθει εν μέρος του βιομηχανικού δυναμικού,είτε να έυρουν ποιάν τινά θαρραλέαν λύσιν.Μέχρι τούδε,επανήλθαν κανονικώς μέσα εις τα προγράμματα εξοπλισμού,ακόρεστον διέξοδον υπεραυθόνων μεταλλουργιών.

Εξ άλλου,οι πόλεμοι επιφέρουν πάντοτε μιαν πτώσιν των τιμών και μιαν άυξηση της καταναλώσεως.Εμφανίζονται,όθεν,ως το αντίστροφον των οικονομικών κρίσεων.Οι πόλεμοι απορροφούν επίσης και την ανεργίαν.Αι ανάγκαι των ανθρώπων και αι απώλειαι δημιουργούν μιαν ζήτησιν εργατικών χειρών,εξ ου απορρέει μια γενική άυξησις των θέσεων απασχολήσεως.Υπο την μιαν η την άλλην μορφήν,ο πόλεμος δημιουργεί πάντοτε τεράστιας διεξόδους δια τους ανθρώπους.

Εις την Γαλλίαν, επί παραδείγματι,ο πόλεμος; του 1940-45 εσχε,μεταξύ των άλλων αποτελεσμάτων,και το αποτέλεσμα να αναβιβάση τον αριθμόν των δημοσίων υπαλλήλων απο 700.000,το 1939,εις δύο περίπου εκατομμύρια,το 1946.Την φοράν αυτήν,αυτή η νέα διέξοδος οφείλετο προπαντός εις τας απειράριθμους θέσεις απασχολήσεως που εχρειάσθησαν δια την εφαρμογήν της υποχρεωτικής δια δελτίου διανομής,του ελέγχου των τιμών,του ελέγχου της παραγωγής,των συνεργατικών οργανώσεων,και της τεράστιας αριθμητικής δυνάμεως της αστυνομίας και των πρακτορων προκλήσεως(προβοκάτορες) οι οποίοι συνώδευαν τους αστυνομικούς.Εν ολίγης,η διευθυνόμενη πολεμική οικονομία εδημιούργησεν,απο πλευράς της,μιαν διοικητικήν κινητοποίησην,βαίνουσαν εκ παραλλήλου με την στρατιωτικήν κινητοποίησην,αλλά πολύ μεγαλύτερας διαρκείας,τοσούτω μάλλον καθ'οσον πρόκειται περί μιας κινητοποιήσεως άνευ απωλειών.Είναι αδιαφιλονίκητων ότι το οικονομικόν αυτό αποτέλεσμα των πολέμων,απο όλους γνωστόν σήμερον,προκαλεί μιαν έξαψιν του πολεμικού πνέυματος οσάκις μέσα είς βιομηχανικάς χώρας εμφωλέυει ένας έμμονος οικονομικός μαρασμός.Ο Μάρξ είχεν επισημάνει αυτό το αίτιο των κρίσεων.Ευφρονεί ότι ο καπιταλισμός,καθ'ο μέτρον η συγκέντρωσις των επιχειρήσεων εγίνετο μεγαλύτερα,θα εκλονίζετο απο κρίσεις ολονέν και σφοδρότερας και απο κλυδωνισμούς,που θα επέβαλαν τον πόλεμον και τελικώς θα επέφεραν την ολοσχερή καταστροφήν του.Ο τρόπος καθ'ον εξειλίχθη η κρίσης του 1930,απο της οποίας δημιουργείται οριστικώς το πολεμικόν κλίμα μέσα εις τον κόσμον,φαίνεται να επιβεβαιώνη αυτάς τας απόψεις.''