ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΒΛΑΣΤΗΜΑΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, «ΣΥΝΤΡΟΦΕ»;

Ο Λένιν, έλεγε ότι, η θρησκεία καλλιεργεί στον στερημένο και εκμεταλλευόμενο αυτού του κόσμου την παρηγοριά της επουράνιας ανταμοιβής, με ενέχυρο την καρτερικότητα για όσα υφίσταται επί της Γης. Όμως, «σε κείνους που ζουν από ξένη εργασία, η θρησκεία διδάσκει την αγαθοεργία στην επίγεια ζωή, προσφέροντάς τους μια πολύ φτηνή δικαίωση για όλη την εκμεταλλευτική τους ύπαρξη και πουλώντας τους σε συμφέρουσα τιμή εισιτήρια για την επουράνια μακαριότητα», συμπέραινε  ο Βλαντιμίρ , ο ηγέτης των Μπολσεβίκων.

Ο δε  Ένγκελς ειδικά για τον χριστιανισμό, αναγνώρισε ότι στα «πρώιμα» χρόνια  του «υπάρχουν άξια προσοχής σημεία προσέγγισης με το σύγχρονο εργατικό κίνημα», η αξιοποίηση από τις κυρίαρχες τάξεις του «λυτρωτικού» του μηνύματος, που ανάγεται στο «μεταθανάτιο υπερπέραν» (σε αντίθεση με το σοσιαλισμό, που, όπως έλεγε ο Ένγκελς, «κηρύττει» τη λύτρωση στον επίγειο κόσμο, στο μετασχηματισμό της κοινωνίας), Η «συμβατότητα» του χριστιανισμού με το πολιτικό σύστημα είναι πασιφανής  από την εποχή της αρχαίας Ρώμης. Ο χριστιανισμός, από θρησκεία των δούλων και των καταπιεσμένων,  έγινε επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας του Καίσαρα και επίσημη ιδεολογία του Μεσαίωνα... Έγινε ακόμα ιμπεριαλιστικός  μηχανισμός  από την εποχή των σταυροφόρων....

«Η πιο  βαθιά πηγή των θρησκευτικών προλήψεων είναι η εξαθλίωση και η αμάθεια. Αυτά πρέπει να καταπολεμήσουμε», έλεγε ο Λένιν, απευθυνόμενος στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο των Εργατών. Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη Λενινιστική, πως μόνο η γνώση της επιστήμης και των φυσικών νόμων, της σύνθεσης και της κίνησης της κοινωνίας και του κόσμου που μας περιβάλλει, μπορεί να καταπολεμήσει την αγνωσία πάνω στην οποία βασίζονται οι δοξασίες και οι άυλες μεταφυσικές εξηγήσεις των θρησκειών. Όταν οι άνθρωποι αποκτήσουν την παιδεία και την γνώση εκείνη που θα πάψει να μυθοποιεί τον πόλεμο, την φτώχεια την ανεργία, την ασθένεια, και θα εξηγεί τις αιτίες των δεινών και των καλών, που συμβαίνουν. Όταν με την  γνώση που θα κατακτήσουν  θα πάψουν  να πιστεύουν πως με προσευχή και νηστεία θα καταπολεμηθούν οι αιτίες που σκοτώνουν τα όνειρα, τις ελπίδες, που σβήνουν τα χαμόγελα.

Άρα το ζητούμενο είναι μια άλλη κοινωνία. Κι αυτό επιβεβαιώνεται ακόμα περισσότερο από τον Λένιν που εξηγούσε γιατί δεν μπορεί αυτόματα να απαλλαγούν οι άνθρωποι από τις απόκρυφες μυστικιστικές αλυσίδες της μεταφυσικής σκέψης, ακόμα κι αυτοί που κατέχουν την επιστημονική γνώση. Είχε διαπιστώσει πως συμβαίνει. «αντιδραστικές προσπάθειες (να) γεννιούνται από την πρόοδο της επιστήμης».

Στις Καπιταλιστικές κοινωνίες οι θρησκείες είναι χρήσιμα εργαλεία της αστικής τάξης για να διαιωνίζεται η μισθωτή σκλαβιά και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο Μαρξ το διατύπωσε αδιαφιλονίκητα σαφέστατα:

«Η θρησκευτική αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου μπορεί γενικά να εξαφανιστεί μόνο από τη στιγμή που οι σχέσεις της καθημερινής πρακτικής ζωής θα εκφράζουν για τους ανθρώπους καθημερινά καταφανείς λογικές σχέσεις μεταξύ τους και προς τη φύση... οι πηγές της θρησκείας - τόνιζε - δε θα βρεθούν στον ουρανό, αλλά εδώ στη Γη. Μόλις αυτή η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, της οποίας η θρησκεία είναι αντανάκλαση, διαλυθεί, η τελευταία θα πεθάνει από φυσικό θάνατο».

Τα γράφω όλ' αυτά με αφορμή την επίσκεψη του Τσίπρα στον Άγιο Όρος.

Σατίρισα, καυτηρίασα, χλεύασα. Αλλά τι και ποιόν; Την Υποκρισία!

Την τακτική, την πολιτικά γελοία και  ασυνεπή αλλά εκ του πονηρού θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Ζούμε σε καπιταλιστικό καθεστώς, οι συνειδήσεις μπολιάζονται από την προσχολική ηλικία ακόμα με την θρησκευτική πίστη. Η διαμόρφωση των συνειδήσεων δεν είναι αυτόματη διαδικασία.

Η θρησκευτική συνείδηση είναι σεβαστή. Η πολιτική θέση περί ουσιαστικής ανεξιθρησκίας των σοσιαλιστικών κρατών το αποδεικνύει.  Επειδή βλέπω και ακραίες συμπεριφορές, όπως το να βλαστημούν ότι ο συνάδελφος, ο φίλος, ο γείτονας θεωρεί ιερό, λέω ξεκάθαρα πως αυτή είναι αντιδιαλεκτική θεώρηση.

Η εργατική τάξη, δεν διαχωρίζεται σε θρησκευόμενους και μη. Οι εργαζόμενοι ούτε  αφορίζονται, ούτε και προσελκύονται με ύβρεις και επιβολή.

Το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι αν ο διπλανός  στη μηχανή, στην οικοδομή, στο πλοίο, στο γραφείο, θρησκεύει ή όχι. Το πρόβλημά μας είναι πως ο Καπιταλισμός σάπισε και μας εξαθλιώνει , όλους!

Σε όποιον Θεό πιστεύεις, στον Χριστό, στον Αλλάχ, στον Βούδα, ή σε κανέναν, το ίδιο πονάς, πεινάς, κρυώνεις, «ανεργείς», υποσιτίζεσαι, αγωνιάς για τα παιδιά σου, τον πόλεμο, την φτώχεια, τις αρρώστιες. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε,  και να δουλέψουμε γι' αυτό,  είναι να γίνει συνείδηση ότι αν δεν πάρουμε στα χέρια μας την ζωή μας, δεν θα μας σώσει κανείς! «Χρέος με τα χέρια μας να σηκωθούμε».

Να αγωνιστούμε ώστε να γίνει συνείδηση σε περισσότερους ότι πρέπει να καρπωθούμε τον πλούτο που παράγουμε. Μόνο μέσα από αυτούς τους αγώνες διαμορφώνονται οι ταξικές συνειδήσεις, αυτές που θα ανατρέψουν τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα.

Σαν έρθει λοιπόν εκείνη η ώρα, θ' αναμετρηθεί η εργατική τάξη με τις δυνάμεις τις αντίδρασης και του σκοταδισμού των θρησκειών. Σήμερα όποιος υψώνει διαχωριστικά τείχη , ανάμεσά μας και δεν ανήκει στην αστική τάξη και τους πιστούς της υπηρέτες, ή αφελής  είναι, ή αστοιχείωτος , ή φανατικός «εκ του σύνεγγυς» ή «από μακριά νυχτωμένος».

Όπως λοιπόν έλεγε ο κομμουνιστής πατέρας του φίλου μου , όταν τον άκουγε να βλαστημάει τον Χριστό: 

ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΒΛΑΣΤΗΜΑΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ; Άσε τους χριστιανούς να εκμαυλίζουν μόνοι τους την πίστη τους. Τα καταφέρνουν καλύτερα!

Μαρία Καραπιπέρη