ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ
Τα σύνορα ανάμεσα στο Δυτικό και στο Ανατολικό Βερολίνο, που βρισκόταν ολόκληρο στο έδαφος της Λαϊκής Γερμανίας, έκλεισαν στις αρχές Αυγούστου 1961. Μέχρι τότε και επί 12 χρόνια τα σύνορα δεν ήταν ασφαλισμένα, ούτε καν υπό έλεγχο. Περνούσαν μέσα από δρόμους, συγκροτήματα σπιτιών, κήπους και υδάτινους δρόμους. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι τα διάβαιναν καθημερινά.
Αλλά το Δυτικό Βερολίνο ήταν η πόλη-μέτωπο του ψυχρού πολέμου που ξεκίνησε ο ιμπεριαλισμός. Ήταν «το παλούκι στο κρέας της Ανατολής», όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Εκεί δρούσαν πάνω από 80 οργανώσεις κατασκοπείας και τρομοκρατίας. Από εκεί γινόταν κερδοσκοπία με το νόμισμα, ενώ είχαν εγκατασταθεί και γραφεία για τη στρατολογία εργατικών δυνάμεων από τη Λαϊκή Γερμανία, κανονικό ανθρωποεμπόριο με «κεφαλική τιμή».
Στις 10 Ιούλη 1961, ο δυτικογερμανικός Τύπος απαιτούσε κατά της Λαϊκής Γερμανίας «να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα του ψυχρού πολέμου, του πολέμου των νεύρων και του πολέμου των πυροβολισμών... Γι' αυτό, δεν χρειάζονται μόνο συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις και εξοπλισμοί, αλλά και η υπονόμευση, η θέρμανση της εσωτερικής αντίστασης, η δουλειά στην παρανομία, η αποσύνθεση της εξουσίας, το σαμποτάζ, η διατάραξη των συγκοινωνιών και της οικονομίας, η ανυπακοή, η ανταρσία...». Λίγες μέρες αργότερα ο Δυτικογερμανός υπουργός Ερνστ Λέμερ έσπευσε στο Δυτικό Βερολίνο, για να κατευθύνει τη διεξαγωγή του ψυχολογικού πολέμου. Ταυτόχρονα σαμποτέρ έβαλαν φωτιές σε εγκαταστάσεις του Ανατ. Βερολίνου, στο σταθμό του ηλεκτρικού της πόλης, στη λεωφόρο Λένιν και στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ.
Ήταν εκείνες τις μέρες που το ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού και τα τανκς του μπήκαν στο έδαφος της Λαϊκής Γερμανίας. Ήταν την ίδια περίοδο που ο τότε υπουργός Άμυνας της Δυτικής Γερμανίας Φραντς Γιόζεφ Στράους δήλωνε ότι πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος για ένα είδος εμφυλίου πολέμου στη Γερμανία!
Στις 11 Αυγούστου 1961 η βουλή της Λαϊκής Γερμανίας έδωσε εντολή στην κυβέρνηση να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας του σοσιαλισμού. Τη νύχτα της 12 με 13 Αυγούστου τα σύνορα έκλεισαν.
Σήμερα εκατομμύρια Γερμανοί αναπολούν το σοσιαλισμό που γνώρισαν. Τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Λαικη Γερμανια, είναι άπιαστο όνειρο στις συνθήκες του καπιταλισμού.
Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους
Κατοχύρωση του 8ωρου και του 7ωρου
Δωρεάν Παιδεία
Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια
Ελεύθερος χρόνος
Αξιοπρεπή γηρατειά
Κατάκτηση ενός υψηλότατου πολιτιστικού επιπέδου
Τεράστια άλματα σε ελάχιστο χρόνο στις επιστήμες και στις τέχνες
Ασφάλεια για το μέλλον, που ένιωθαν ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές.
Ασφάλεια για το μέλλον, που ένιωθαν ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές.
Η ανατροπή του σοσιαλισμού, δεν αλλάζει στο παραμικρό την προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού ως ιστορικής αναγκαιότητας και δυνατότητας. Ο σοσιαλισμός δεν απέτυχε. Ανατράπηκε, έχασε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Η ιστορία των κοινωνιών δεν είπε ακόμη την τελευταία της λέξη. Η ιστορική εξέλιξη τραβά μπροστά, παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα. Το ξέρουν καλά οι αστοί. Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Το δείχνει η ένταση της επιθετικότητας στα λαϊκά δικαιώματα, η βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Ο καπιταλισμός γυρεύει την αντικατάστασή του, θρέφει το νεκροθάφτη του. Όσο και αν πασχίζουν να εμποδίσουν την εξέλιξη της κοινωνίας, αυτή θα πάει μπροστά. Μόνο που θέλει τη μαζική λαϊκή απειθαρχία, σύγκρουση και ρήξη με την εξουσία των αστών, για τη λαϊκή εξουσία.
Η αστική τάξη, τα μεγάλα αφεντικά, τα φουσκωμένα πορτοφόλια, οι μεγαλοκαρχαρίες, τα μονοπώλια, έχουν λόγους να πανηγυρίζουν. Τα κέρδη που έχασαν στα 70 χρόνια του σοσιαλισμού, πρέπει να αναπληρωθούν. Και το σημαντικότερο, πρέπει να μείνει λίγο ακόμα ζωντανό το μήνυμα ότι «δεν υπάρχει μέλλον έξω από τον καπιταλισμό», ώστε να παρατείνουν τη βαρβαρότητα, γιατί γνωρίζουν πως αργά ή γρήγορα αυτό που προς το παρόν αντιμετωπίζουν με επιδόματα φτωχοκομείου και ΜΚΟ, δε θα μπορούν όχι να το συμμαζέψουν, αλλά θα γίνει τσουνάμι που θα τους πνίξει.
«Το τείχος του Βερολίνου έπεσε για να σηκώσει ο καπιταλισμός χιλιάδες τείχη απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα».
Σχόλια
Γιώργος
Το Τείχος του Βερολίνου το έχτισε η προσπάθεια του ιμπεριαλισμού να ανατρέψει το σοσιαλισμό. Ήταν προϊόν ταξικής πάλης και πολυμέτωπης ιμπεριαλιστικής πίεσης σε ένα λαό που οικοδομούσε το σοσιαλισμό και είχε πολλές κατακτήσεις. Η ΣΤΑΖΙ ήταν οργάνωση πληροφοριών που βοηθούσε στην πρόληψη της δράσης χιλιάδων παραοργανώσεων που δρούσαν με στόχο την υπονόμευση του Λαϊκού κράτους, με την καθοδήγηση της CIA. Όπως έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Κόλμπι, πρώην διευθυντής της CIA: «Εκεί όπου υπήρχε κομμουνιστική οργάνωση, εμείς χρηματοδοτούσαμε και στηρίζαμε αντικομμουνιστική οργάνωση». Σκέψου λοιπόν, φίλε Στέφανε τι γινόταν στο Δυτικό Βερολίνο, που βρισκόταν στην καρδιά μιας άλλης χώρας, η οποία δεν ήταν καπιταλιστική.
Και αυτό για τους «εκατοντάδες νεκρούς ανατολικογερμανούς» από πού το πληροφορήθηκες; Μήπως μέσα από τον αστικό τύπο; Σίγουρα είναι κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο απ' όσα έμαθες με ψεύτικους κορμοράνους μέσα στην πίσσα και πλαστογραφημένες ειδήσεις για το Βιετνάμ, τον Κόλπο, το Ιράκ, μέσα από κυρίαρχα ΜΜΕ που διαπλέκονται σε ένα τεράστιο φάσμα επιχειρηματικών και πολιτικών δραστηριοτήτων;
Έχεις την κατανόηση μου αδελφέ Στέφανε και θα χαρώ να τα ξαναπούμε.