ALZHEIMER - Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ
«Στις μέρες μας δαπανώνται πέντε φορές περισσότερα χρήματα στην έρευνα για την ανδρική ανικανότητα και την προσθετική στήθους στις γυναίκες, σε σχέση με αυτά που δαπανώνται για τη θεραπεία της νόσου Alzheimer. Ως εκ τούτου σε λίγα χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένους με τέλεια στύση και ηλικιωμένες με μεγάλα βυζιά που όμως κανείς τους δε θα θυμάται σε τι χρησιμεύουν»
Drauzio Varella - Βραζιλιάνος ογκολόγος, καθηγητής
Σχόλιο: Ο καθηγητής, ίσως και άθελα του περιγράφει την καπιταλιστική κοινωνία. Σε μια τέτοια κοινωνία, αξία έχει ότι προσφέρει περισσότερο κέρδος και όχι ότι είναι πραγματικά χρήσιμο για την ανθρωπότητα.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι το Alzheimer είναι η τελευταία ελπίδα των καπιταλιστών, μόνο όσοι πάσχουν από την συγκεκριμένη νόσο θα συνεχίσουν και στο μέλλον να στηρίζουν και να ανέχονται το σύστημα της βαρβαρότητας.
Drauzio Varella - Βραζιλιάνος ογκολόγος, καθηγητής
Σχόλιο: Ο καθηγητής, ίσως και άθελα του περιγράφει την καπιταλιστική κοινωνία. Σε μια τέτοια κοινωνία, αξία έχει ότι προσφέρει περισσότερο κέρδος και όχι ότι είναι πραγματικά χρήσιμο για την ανθρωπότητα.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι το Alzheimer είναι η τελευταία ελπίδα των καπιταλιστών, μόνο όσοι πάσχουν από την συγκεκριμένη νόσο θα συνεχίσουν και στο μέλλον να στηρίζουν και να ανέχονται το σύστημα της βαρβαρότητας.
Σχόλια
Οι καπιταλιστές δε χρειάζεται να ξεχάσουν αυτά που έκαναν.Απλά προσπαθούν να βγάλουν όσο πιο μεγάλο κέρδος μπορούν.Μου φαίνεται απολύτως φυσιολογικό...
Προφανώς ανώνυμε φίλε, θα σου φαίνετε απολύτως φυσιολογικό και το «ο θάνατός σου η ζωή μου» είναι κάτι που ισχύει για τους καπιταλιστές ακόμη και μεταξύ τους, πολύ περισσότερο όταν αφορά τη ζωή των εργατών.
Εμένα θα μου επιτρέψεις να τα βρίσκω όλα αυτά απολύτως παράλογα.
Και λέω δυστυχώς γιατί ενώ ξέρω ότι δεν είναι σωστό, το πιστεύω.
Όπως κατάλαβες aliata ενώ ξέρω ότι ο καπιταλισμός είναι αντικοινωνικός και βάρβαρος, διαπιστώνω ότι είμαι καπιταλιστής.
Και να σου πω γιατί είμαι?
Γιατί είμαι από την πλευρά των καπιταλιστών και όχι των εργατών.
Θα μου πεις η ζωη εχει γυρισματα.
Το ξέρω αλλά και παλι αυτο ειναι που μου αρεσει στον καπιταλισμο.Ότι ο ΝΟ1 μπορεί να βρεθεί στον πάτο και ξανα αναδυθεί σε ΝΟ1.
Ελπίζω να με πιάνεις.
Επίσης βρήκα ένα ωραίο άρθρο να διαβάσεις(δώσε σημασία σε αυτά που λέει ο ίδιος για τον μαρξισμό):
http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3944:od-harvey-for-the-crisis-of-capitalism-videos&catid=76:arthografeia&Itemid=122
Αρκεί να είσαι όντος καπιταλιστής, γιατί ξέρω αρκετούς φουκαράδες που νομίζουν ότι είναι.
Σ’ ευχαριστώ για το άρθρο που μου πρότεινες. Το διάβασα με προσοχή σε πολλά συμφωνώ με τον David Harvey διαφωνώ όμως μαζί του όταν λέει ότι το 2010 ο μαρξισμός δεν έχει τις λύσεις.
Ο Μαρξ μας έχει «διδάξει» ότι η αστική τάξη και όσοι είναι μαζί της πρέπει να πληρώσουν. Και θα πληρώσουν μόνο όταν οι άνθρωποι της δουλειάς, αντί να γουρλώνουν τα μάτια μπροστά στα σκάνδαλα, βγουν στο δρόμο να διαδηλώσουν για το μεγάλο σκάνδαλο, αυτό της όλο και πιο στυγνής εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Αυτό ίσχυε τότε στα χρόνια του Μαρξ ισχύει τώρα στα 2010 και θα ισχύει για όσο θα υπάρχουν καπιταλιστές.
Αλλά στο ξαναλέω αν όντως είσαι καπιταλιστής δεν περιμένω από σένα να με καταλάβεις. Περιμένω όμως από τους εργάτες που εσύ εκμεταλλεύεσαι να καταλάβουν πως ως τώρα δεν έχουν κάνει ούτε καν αυτό που έκαναν προχτές τα βατράχια. Την ώρα που έπρεπε να εξασφαλίσουν τη συνέχεια του είδους τους βγήκαν απ' τη λίμνη, στο δρόμο κι έκοψαν στα δύο την Εγνατία για να πάνε στο απέναντι χωράφι που ήταν ο τόπος αναπαραγωγής τους. Ένα ένστικτο τα οδήγησε κι αδιαφόρησαν πλήρως για τους λογιστές, που μετράγανε πόσο κόστισε στην εθνική οικονομία τρεις ώρες κλείσιμο του αυτοκινητόδρομου.
Αυτό που κάνουν τα βατράχια είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Το δίκιο σου το παίρνεις, δεν στο δίνουν.
Καπιταλιστής δεν γίνετε όποιος γουστάρει, αλλά όποιος του το επιτρέπει το σύστημα και κυρίως όποιος είναι διατεθειμένος να πατήσει πάνω σε πτώματα.
Εγώ σε «κόβω» για παιδί κάποιας εργατικής λαϊκής οικογένειας που λόγο ηλικίας δεν έχεις ενταχτεί ακόμα στην παραγωγή με αποτέλεσμα να μην έχεις ολοκληρωμένη την εικόνα του καπιταλισμού και κυρίως της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Αργά η γρήγορα θα βρεθείς αντιμέτωπος με ένα τρομακτικό φαινόμενο του καπιταλισμού. Ανεργία λέγετε. Αν πηγαίνεις σχολείο ήδη θα έχεις καταλάβει πόσο δύσκολες είναι οι σπουδές για τα παιδία των φτωχών οικογενειών. Σίγουρα έχεις αρχίσει να νιώθεις την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, την δυσκολία του να ασχοληθείς με κάποιο άθλημα που σου αρέσει. Ίσως να έχεις βρεθεί αντιμέτωπος με την μάστιγα των ναρκωτικών, την καταστροφή του περιβάλλοντος, των δασών, των ακτών κλπ.
Όλα αυτά έχουν ευθεία σχέση με την μεγάλη κερδοφορία των καπιταλιστών, μιας χούφτας παράσιτων που έχουν κάνει τα πάντα εμπόριο για να ζουν αυτοί καλά σε βάρος μας.
Κι εσύ 17 χρονών παιδί μου λες ότι θες να γίνεις σαν τα μούτρα τους; Γουρούνι με ανθρώπινη μορφή;
Ε όχι ρε φίλε, κάπου έχεις χάσει το δρόμο σου, είμαι σίγουρος ότι μεγαλώνοντας θα τον βρεις.
Γ.Λ.
Αριστοτέλης λέγομαι.
Καταλαβαίνω ότι πολλοί αναγνώστες αυτού του blog που θα διαβάσουν αυτά που γράφεις, θα νιώσουν οργή και κάποιοι άλλοι θα σε πάρουν στο «ψιλό». Εγώ πιστεύω ότι και δυο αυτές προσεγγίσεις είναι λάθος. Αυτό που εγώ αισθάνομαι διαβάζοντας αυτά που γράφεις είναι θλίψη.
Το κέρδος και το εύκολο χρήμα αποτελούν τη «νέα αξία» για ένα παλικάρι 17 χρονών. Η εκμετάλλευση, η χυδαιότητα και το έκφυλο νομιμοποιούνται στην συνείδηση σου. Η Τζούλια είναι και γαμώ τις πουτάνες, αφού τα έχει κονομήσει βάζοντας μπουκάλια σαμπάνιας στο πράμα της, φαντάζομαι ότι θα αποτελεί πρότυπο για σένα. Το φανταστικό αυτονομείται, η μεταφυσική ερμηνεία των πραγμάτων καθιερώνεται. Η κάθε είδους βία και η εμπορευματοποίηση απαλλάσσονται από ενοχές. Ο ατομισμός, ο ρατσισμός, η ηττοπάθεια πριμοδοτούνται συνεχώς μέσα στο μυαλό σου.
Είναι ο τρόπος ζωής που σου επιβάλετε χωρίς να το καταλάβεις και στον οποίο έννοιες και αξίες, όπως η αλληλεγγύη, η ειρήνη, η αγάπη, ο έρωτας, ο αγώνας, δεν κατέχουν καμία απολύτως θέση. Όπως καμία θέση δεν έχουν όσοι ακόμα αρνούνται να βιώσουν το εφήμερο ως μόνιμο και την ανεργία ως νόμιμη και απαραίτητη, δηλαδή όσοι αντιστέκονται.
Φίλε μου Αριστοτέλη μέχρι να γίνεις καπιταλιστής θα είσαι και φίλος μου και σύντροφος μου και αδελφός μου. Όποτε θες να μπαίνεις στο blog μου να τα λέμε. Να θυμάσαι ότι μέχρι να γίνεις καπιταλιστής ο ατομισμός δεν θα σε οδηγήσει πουθενά. Ο ατομισμός τον κεφαλαιοκράτη μπορεί να τον βοηθήσει με κάθε μέσο να νικήσει τον ανταγωνιστή του, αλλά ο ατομισμός του εργαζόμενου, του μαθητή, του φοιτητή, δεν του δίνει τίποτα.
@aliatas λες μεγάλες αλήθεις. Είδες πως με έχει καταντήσει το σύστημα? Βασικά θα μπορούσε να με είχε κάνει και χειρότερο. Εννοώ ότι όλα αυτά που λέω εδώ δεν τα λεει κανενας συνομίληκός μου. Αλλά αυτό είναι χειρότερο γιατί συνήθως η νέα γενιά δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να σκεφτεί αυτά που αναφέρω παραπάνω. Το κέρδος και το εύκολο χρήμα δεν είναι αξίες μου. Είναι οι αξίες του συστήματος. Και το σύστημα δεν το διαλέγω εγώ. Και φυσικά δεν είναι η Τζούλια το πρότυπο μου. Βέβαια πιστεύω βαθύτατα ότι τα πάντα έχουν μια τιμή. Δεν ξέρω γιατί αλλά τα πάντα (χωρίς εξαιρέσεις) μπορώ να τα κοστολογήσω. Ίσως το κάνω αυτό επειδή μου αρέσουν τα οικονομικά και θέλω να σπουδάσω οικονομικά.
Το ότι μου έχει επιβληθεί αυτός ο τρόπος ζωής, το δέχομαι. Το σύστημα με έχει κάνει έτσι. Δεν μπορώ να αντισταθώ και δε θέλω κιόλας.
Πάντως τώρα που με έβαλες σε σκέψεις, άκου το περίεργο: Ναι σε αυτή τη φάση της ζωης μου, αντί για έρωτες και αγάπες, με ενδιαφέρει πιο πολύ πως να πλουτίσω...
Θα σου αναλύσω άλλη μια φορά τη λογική μου για να καταλάβεις: Προσωπικά έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα αλλάξει το σύστημα. Ναι δεν πρόκειται ποτέ να ψηφίσω στη ζωή μου. Γιατί η μια ψήφος (η δικια μου) δεν έχει καμία αξία. Πάντα οι κυβερνήσεις έχουν σχετικά μεγάλη διαφορά από τους δεύτερους άρα ποτέ η δικιά μου ψήφος δεν θα είναι αυτή που θα κάνει την αλλαγή. Επαναστάτης και ρητοτικός για να κατευθύνω μάζες δεν είμαι, επομένως είμαι συμβιβασμένος με όποιο πολίτευμα εκλεχτεί από τους άλλους. Τώρα λοιπόν έχουμε καπιταλισμό. Πρωσοπικά δεν μου αρέσει αυτό το πολίτευμα. Αλλά αφού αυτό έχουμε, δεν μπορώ να το αλλάξω. Τώρα για να επιτύχω σε αυτό το σύστημα θα πρέπει να ενεργήσω σαν καπιταλιστής. Επομένως ναι είμαι πρόθυμος να κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να μπορώ να βγάλω κέρδος που είναι το ζητούμενο. Είναι θέμα επιβίωσης το να έχεις χρήματα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αν αύριο έρθει κομμουνισμός, θα ξεχάσω τις καπιταλιστικές μου πράξεις και θα ενεργώ σαν κομμουνιστής, με πιάνεις? Και σου έχω πει ότι περα από αυτά, προσωπικά είμαι αναρχοκομμουνιστής. Πως να στο πω ιδεολογικά είμαι αναρχοκομμουνιστής αλλά πρακτικά (θα) ενεργώ καπιταλιστικα.
Αλιάτα και φυσικά θα μπαίνω στο blog σου και θα μιλάμε μέσα από τα σχόλια. Θα είμαι με το όνομα "Αριστοτέλης". Χάρηκα που δεν είσαι δογματικός να με βρίσεις για τις τωρινές μου ιδέες. Που ξέρεις μπορεί να αλλάξω...
Καλή σου μέρα!