ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ.

Έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες μιας ενορχηστρωμένης επίθεσης με αφορμή τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι, έχουμε όλοι νιώσει όλον αυτόν τον οχετό των ψεμάτων και της συκοφαντίας που εκτοξεύει κάθε καρυδιάς καρύδι, εναντίον των ναυτεργατών, του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.

Πάνω στη λύσσα τους, επιστρατεύουν από παραδοσιακές ενδυμασίες και χαριτωμένα λουλουδάκια για το «καλωσόρισμα» κρουαζιερόπλοιων, θυμίζοντας παλιές ελληνικές ταινίες με τον ερχομό του στόλου, μέχρι τη λάσπη και τον οχετό σε βάρος των απεργών και όλων των φορέων που εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Προσέξτε τώρα κάτι πολύ σημαντικό.

Ύστερα από τόσους τόνους λάσπης, συκοφαντίας, αμέτρητων ψεμάτων, στημένα ρεπορτάζ σε κανάλια και εφημερίδες, συντονισμένη επίθεση στην καρδία της κοινής γνώμης… την Κυριακή που μας πέρασε δημοσιεύτηκε μια έρευνα της «Alco» για την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Μια από της ερωτήσεις ήταν:

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνεται σε περιπτώσεις όπου συνδικαλιστές προχωρούν σε καταλήψεις, όπως στο λιμάνι του Πειραιά, παρά το γεγονός ότι η απεργία τους κρίθηκε παράνομη;

Οι απαντήσεις διαμορφώθηκαν ως εξής:

Αν συνυπολογίσουμε ότι έχει προηγηθεί, την επίθεση που έχει δεχτεί η συνείδηση του μέσου Έλληνα συμπολίτη μας, αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων σχετικά με την επιλογή των ερωτηθέντων, αυτό το 30,2 είναι τεράστιο ποσοστό.

Δεύτερο πολύ σημαντικό.

Παρ’ όλες τις «φιλότιμες» προσπάθειες των αρμόδιων φορέων για το αντίθετο, οι επιβάτες που κατέβηκαν στο λιμάνι την ημέρα της απεργίας ήταν ελάχιστοι.

Ένα μεγάλο ποσοστό από τους συμπολίτες μας έχει φτάσει στο σημείο συνειδησιακής ωρίμανσης που τους επιτρέπει να αντιλαμβάνονται ότι η επιλογή του ναυτεργάτη να απεργήσει ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τους εφοπλιστές όχι μόνο δεν είναι αντίθετη με το συμφέρον εκείνου που χρησιμοποιεί τα πλοία αλλά το υπηρετεί. Το υπηρετεί γιατί στρέφεται ενάντια σε όσους θέλουν τις θάλασσες γεμάτες σαπιοκάραβα που βουλιάζουν παρασέρνοντας στο βυθό ανθρώπινες ζωές. Γιατί ο αντίπαλος του ναυτεργάτη είναι κοινός με τον αντίπαλο του νησιώτη που βλέπει τον τόπο του απομονωμένο για μήνες, επειδή τα αντίστοιχα δρομολόγια είναι «άγονα» για την κερδοφορία των ναυτιλιακών εταιρειών. Είναι κοινός με τον αντίπαλο της λαϊκής οικογένειας που επειδή τα ναύλα εκτοξεύονται στα ύψη δυσκολεύονται ακόμα και να κάνουν λίγες μέρες διακοπές.

Οι αγώνες των ναυτεργατών για τα δικαιώματά τους, για ασφαλή βαπόρια, κόντρα σε εφοπλιστές, κυβερνήσεις, είναι αγώνας υπέρ των νησιωτών, υπέρ του λαού. Κανένας τίμιος άνθρωπος δεν πρέπει να συμβιβαστεί με το καθεστώς αυθαιρεσίας που επιχειρείται να επιβληθεί, με την καταπάτηση του δικαιώματος στην απεργία.