ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΡΑΙΧ

Η Γερμανία εισέβαλλε στη Σοβιετική Ενωση βάσει ενός στρατιωτικού σχεδίου που είχε την κωδική ονομασία «Μπαρμπαρόσα». 

Επρόκειτο για την υπ' αριθμόν 21 κατευθυντήριο διαταγή που εγκρίθηκε στις 18 Δεκέμβρη 1940 από τον Χίτλερ και η οποία βασική της φιλοσοφία είχε την προετοιμασία της ναζιστικής στρατιωτικής μηχανής για έναν κεραυνοβόλο πόλεμο και μια ταχεία συντριβή της ΕΣΣΔ. 

«Οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις- έλεγε η διαταγή- πρέπει να είναι έτοιμες να συντρίψουν τη Σοβιετική Ρωσία με μια ταχεία εκστρατεία». Για το σκοπό αυτό άλλωστε, ύστερα από τη Γερμανία, στον πόλεμο εναντίον της ΕΣΣΔ μπήκαν η Ιταλία, η Ρουμανία, η Φιλανδία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία. 

Με την έναρξη δε της επίθεσης χρησιμοποιήθηκαν 190 μεραρχίες, 5,5 εκατομμύρια στρατιώτες και αξιωματικοί, 5 χιλιάδες, περίπου, αεροπλάνα και πάνω από 3.500 άρματα μάχης. 

Απέναντί τους είχαν όχι πάνω από 2,5 εκατομμύρια Σοβιετικούς στρατιώτες και αξιωματικούς, συγκεντρωμένους σε στρατιωτικές μονάδες που, όμως, κατά τα δύο τρίτα ήταν διατεταγμένες στο μάκρος των συνόρων, σε βάθος 100 - 150 χλμ με την ιδιότητα των στρατιών προκάλυψης. Οι υπόλοιπες σοβιετικές δυνάμεις των περιφερειών βρίσκονταν σε απόσταση 500 περίπου χλμ από τα σύνορα. 

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, τη στιγμή της επίθεσης οι δυνάμεις του εχθρού υπερτερούσαν αποφασιστικά, με αποτέλεσμα ο Κόκκινος Στρατός να υποστεί ισχυρά πλήγματα. Αλλά αυτό δεν έμελλε να κρατήσει για πολύ. 

Παρά το γεγονός ότι ως τα μέσα του 1944 ο πόλεμος διεξαγόταν κυρίως στο σοβιετογερμανικό μέτωπο και η ΕΣΣΔ ήταν υποχρεωμένη να διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις στα Νότια σύνορά της και στην Απω Ανατολή φοβούμενη πιθανή επίθεση από την Τουρκία και την Ιαπωνία, η πλάστιγγα του πολέμου δεν έγειρε υπέρ του Αξονα. 

 Εξοπλισμένος με τις αστείρευτες δυνατότητες που του έδινε η σοβιετική κρατική του οργάνωση, με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα των Μπολσεβίκων, ο σοβιετικός λαός και στρατός, με τεράστιες θυσίες, κατόρθωσαν να απαλλάξουν την ανθρωπότητα από το φασισμό.