ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ
Ανήλικοι εργάτες σε κλωστοϋφαντουργείο στα τέλη του 18ου αιώνα στην Αγγλία |
«..Στην κοινωνική παραγωγή της ζωής τους οι άνθρωποι
έρχονται σε σχέσεις καθορισμένες, αναγκαίες, ανεξάρτητες από τη θέλησή τους, σε
σχέσεις παραγωγικές, που αντιστοιχούν σε μια ορισμένη βαθμίδα ανάπτυξης των
υλικών παραγωγικών τους δυνάμεων.
Το σύνολο των παραγωγικών αυτών σχέσεων αποτελεί την
οικονομική δομή της κοινωνίας, την πραγματική βάση, στην οποία υψώνονται ένα
νομικό και πολιτικό οικοδόμημα στο οποίο αντιστοιχούν ορισμένες μορφές της
κοινωνικής συνείδησης.
Εργάτης σε οικοδομές στις ΗΠΑ, στις αρχές του 19ου αιώνα |
Ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει γενικά την
κοινωνική, πολιτική και πνευματική διαδικασία της ζωής.
Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων αυτό που καθορίζει το
Είναι τους, μα αντίστροφα, το κοινωνικό είναι αυτό που καθορίζει τη συνείδησή
τους.
Σε ορισμένη βαθμίδα της ανάπτυξής τους, οι υλικές
παραγωγικές δυνάμεις έρχονται σε σύγκρουση με τις παραγωγικές σχέσεις που
υπάρχουν, ή, πράγμα που είναι η νομική μόνο διατύπωση, με τις σχέσεις
ιδιοκτησίας, που μέσα σ' αυτές είχαν ως τότε κινηθεί.
Εργάτες στις αρχές του 1900 στην Αγγλία, σκάβοντας για σιδηρομετάλλευμα |
Από μορφές ανάπτυξης των κοινωνικών δυνάμεων οι σχέσεις
αυτές μετατρέπονται σε δεσμά τους.
Τότε αρχίζει μια εποχή κοινωνικής επανάστασης.
Με την αλλαγή της οικονομικής βάσης ανατρέπεται ολόκληρο
το τεράστιο οικοδόμημα με αργότερο ή γοργότερο ρυθμό…
Οι αστικές παραγωγικές σχέσεις είναι η τελευταία
ανταγωνιστική μορφή της κοινωνικής παραγωγής, ανταγωνιστική όχι με την έννοια
ενός ανταγωνισμού ατομικού, παρά ανταγωνισμού που γεννιέται από τους
κοινωνικούς όρους της ζωής των ατόμων· οι παραγωγικές όμως δυνάμεις που
αναπτύσσονται μέσα στην αστική κοινωνία δημιουργούνε ταυτόχρονα και τους
υλικούς όρους για τη λύση αυτού του ανταγωνισμού.
Μ' αυτή λοιπόν την κοινωνική διαμόρφωση κλείνει κι η
προϊστορία της ανθρώπινης κοινωνίας…»
Σχόλια