ΟΤΑΝ ΤΑ ΖΩΑ ΕΧΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Είναι γνωστό ότι ο καπιταλισμός στο ακραίο στάδιο της παρακμής του προχωράει στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, αλλά και εμπορευμάτων, για οικονομικούς λόγους. Κάτι τέτοιο είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής λειτουργίας του από το 1799, όταν ο Φουριέ πείστηκε για την αναγκαιότητα να επιστατήσει στη Μασσαλία την καταστροφή ποσότητας ρυζιού εξαιτίας της αύξησης τιμών, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έλλειψης τροφίμων.

Ωστόσο στην ιστορία του καπιταλισμού υπήρχαν κάποια ζώα που επέδειξαν μεγαλύτερες αντιστάσεις από τους ανθρώπους. Όταν το καλοκαιρι του 1933 το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, ανακοίνωσε επιδόματα επτά έως είκοσι δολάρια ανά 4 στρέμματα σε αγρότες προκειμένου να καταστρέψουν τη σοδειά του βαμβακιού πολλοί αγρότες δυσκολευτήκαν να «κάνουν το σωστό» γιατί τα μουλάρια τους αρνήθηκαν πεισματικά να ποδοπατήσουν τις βαμβακοκαλλιέργειες.

Τι είχε συμβεί; Όλα τα προηγούμενα χρόνια τους έδιναν βουρδουλιές αν περπατούσαν πάνω στις σειρές από βαμβάκι και ξαφνικά ένα πρωί τους ζήτησαν να καταστρέψουν αυτό που είχαν εκπαιδευτεί να προστατεύουν. Ακόμα και τα ζώα κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτή τη διαδικασία.