ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΟΥΝΑΓΕ
«Μισή φέτα όνειρο και λίγες θρούμπες ουτοπίες» ποιητικό
απαύγασμα των οπορτουνιστών δια στόματος Κουράκη.
Στίχος που συνιστά λιτότητα ακόμη και στο όνειρο,
προβάλλοντας ταυτόχρονα τον προβοκατόρικο συνδυασμό του με την ουτοπία...
Ο στόχος προφανής, θέλουν να δικαιολογήσουν την πολιτική
συνέχισης της βαρβαρότητας ως «αναγκαίο» κακό και ταυτόχρονα να μην
αμφισβητηθούν οι «αριστερές» τους καταβολές επικαλούμενοι κάποιο μακρινό
ουτοπικό όνειρο.
Ένα όνειρο που πρέπει να κομματιαστεί σε φέτες για να μην
το τρώμε απότομα και «βαρυστομαχιάσουμε» δηλαδή να μην μας ξεσηκώνει το όνειρο
και μας δημιουργούνται υπερβολικές απαιτήσεις. Να είμαστε προσγειωμένοι, να
αποδεχόμαστε την σκληρή πραγματικότητα της καπιταλιστικής ζούγκλας.
Θέλουν τα όνειρα να παραμένουν όνειρα... να μην μας
εμπνέουν με τις ιδέες τους που πρέπει να γίνονται πράξη. Να είναι όνειρα
ακίνδυνα για το σύστημα της εκμετάλλευσης, να παραμένουν στριμωγμένα, κρυμμένα,
πνιγμένα στην προσωπική άβυσσο του καθενός, χωρίς σαφή χαρακτηριστικά, χωρίς
σχέδιο και πάλη για την πραγματοποίηση τους
Κατά τα άλλα έχουν ακόμα το θράσος να αυτοπροσδιορίζονται
ως αριστεροί... κούνια που τους κούναγε...
Σχόλια