Η ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΚΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΧΟΝΤΡΗ Μ@Λ@ΚΙ@



Ας υποθέσουμε ότι είσαι πατέρας δυο παιδιών. Μια μέρα μπαίνεις στο σπίτι σου και βλέπεις το μεγαλύτερο η το δυνατότερο παιδί σου, να ξυλοφορτώνει το άλλο. Αν αποφασίσεις να τηρήσεις στάση ουδετερότητας τότε, είτε το θες είτε όχι παίρνεις το μέρος του παιδιού που βαράει το αδελφάκι του.



Ας περάσουμε τώρα κοινωνία που ζούμε και κατά γενική ομολογία είναι ταξική. Την εξουσία έχει αυτήν την στιγμή η αστική τάξη, η οποία είναι συντριπτική μειοψηφία, και εκμεταλλεύεται για την ευημερία της την εργατική τάξη, που είναι συντριπτική πλειοψηφία. Αν μέσα σε αυτό το διαμορφωμένο περιβάλλων εσύ επιλέξεις την ουδετερότητα τότε, είτε το θες είτε όχι παίρνεις το μέρος αυτών που σου πίνουν το αίμα.




Η αποχή δεν είναι μαγκιά, είναι χοντρή μ@λ@κι@. Η αποχή δεν είναι τίποτα άλλο από αυτομαστίγωμα, όσων αντί να γκρεμίσουν τον εκμεταλλευτή τους, του εκχωρούν εν λευκώ και την εξουσία να συνεχίζει την εκμετάλλευση. Το λέω ακόμα μια φορά… η «ουδετερότητα», έτσι κι αλλιώς είναι θέση. Σε συνθήκες, δε, κοινωνικών αναμετρήσεων και ταξικών διαφοροποιήσεων, είναι ΠΑΝΤΑ θέση με την πλευρά εκείνου που κρατά το μαστίγιο.



Έχει περάσει μόλις ένας χρόνος από τις ευρωεκλογές. Νικητής, όπως μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα σε όλη την ΕΕ, σε πανηγυρικό τόνο, και στην Ελλάδα σύμφωνα με τα εγχώρια ΜΜΕ, ήταν η αποχή... Μόνο το 43% των Ευρωπαίων ψηφοφόρων προσήλθε στις κάλπες. Δηλαδή, πάνω από 213 εκατομμύρια Ευρωπαίων απείχαν από τις εκλογές.


Σημειωτέον ότι το ποσοστό όσων προσήλθαν στις κάλπες αποδείχτηκε μικρότερο κι από εκείνο των ευρωεκλογών του 2004, οπότε και ψήφισε το 45,47% των Ευρωπαίων πολιτών... και μετά «χέστηκε η φοράδα στο αλώνι»… το γεγονός ότι πάνω από διακόσια εκατομμύρια Ευρωπαίοι αρνήθηκαν να προσέλθουν στην κάλπη, ουδόλως δημιούργησε κάποια πολιτική δυσλειτουργία ή, πολύ περισσότερο, κάποια προβλήματα... συνείδησης στα επιτελεία της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Απόδειξη ότι από την επομένη ακριβώς των ευρωεκλογών, το ευρωενωσιακό «απαράτ» έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων απ' άκρη σ' άκρη σε όλες τις χώρες της ΕΕ...




Η αποχή, είναι αδιέξοδος δρόμος για το λαό, φυσικά, και όχι για όσους κερδίζουν με το να τον κρατούν παθητικοποιημένο, αδρανή και ως εκ τούτου ακίνδυνο όσο θα προωθούν την πολιτική τους. Η αποχή στην οποία προσπαθούν να στρέψουν τα θύματά τους οι ταγοί και οι πυλώνες των «αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών», δεν «ουδετεροποιεί» απλώς τα κοινωνικά στρώματα που πιάνονται στην «απόχη». Στην πραγματικότητα, τα καθιστά, εξ αντικειμένου, συμμέτοχους και (ακούσιους, αν και πολλές φορές όχι μόνο ακούσιους) στυλοβάτες της πολιτικής που στρέφεται κατά των λαϊκών συμφερόντων. Η αποχή ερμηνεύεται και αξιοποιείται, πάντα, ως ανοχή ή ως βολική παραίτηση εκ μέρους του πολιτικού συστήματος του κεφαλαίου, το οποίο συνεχίζει ακάθεκτο να εφαρμόζει τη στρατηγική του, στο όνομα, μάλιστα, εκείνων των «δημοκρατικών πλειοψηφιών» που έχουν ως παγκόσμιο σύμβολο τον εκάστοτε Αμερικανό Πρόεδρο, ο οποίος ψηφίζεται από τους μισούς των... μισών, που προσέρχονται στις εκλογές των ΗΠΑ.


Βέβαια, το να πάει κανείς μέχρι την κάλπη είναι συνθήκη αναγκαία, αλλά όχι και ικανή από μόνη της, για να καταστήσει την ψήφο ένα ακόμα όπλο κατά της αντιλαϊκής πολιτικής.



Ικανή μετατρέπεται πάντα σε συνάρτηση με το τι θα ψηφίσεις. Γιατί, τελικά, αυτό είναι που φοβούνται όσοι είτε ευθέως «προτείνουν», είτε υπογείως καλλιεργούν το κλίμα της αποχής. Γι’ αυτό πριν πας στην καλπη δώσε βάση στις δηλώσεις Παπανδρέου:


«Βεβαίως και μας απασχολεί τι χρώμα θα έχει ο χάρτης το βράδυ των εκλογών, όπως και ότι το αποτέλεσμα θα έχει πολιτική σημασία», είπε και πρόσθεσε ότι «θα υπάρξουν μηνύματα για τις αλλαγές που ήδη κάναμε, αλλά και εκείνες που προωθούμε».


Δεν έμεινε όμως σε αυτό. Αλλά έδωσε και το διεθνή αντίκτυπο των εκλογών του Νοέμβρη, δείχνοντας πόσο τους καίει. Όπως είπε, «σημασία δεν έχει μόνο πώς θα αξιολογηθεί το αποτέλεσμα στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και πώς θα το αξιολογήσουν στο εξωτερικό. Και τι συμπέρασμα θα βγάλουν. Αν, δηλαδή, οι Έλληνες στηρίζουν τις αλλαγές που προωθούνται και αν η χώρα συνεχίζει να έχει καλή πορεία».


Είπε ωμά ότι θέλει «πράσινο» το χάρτη την επομένη των εκλογών κι ότι αυτό θα σημαίνει λαϊκή έγκριση στην πολιτική του. Ζήτησε, δηλαδή, από τα εκατομμύρια των θυμάτων της πολιτικής που εφαρμόζει να ψηφίσουν υπέρ της αυτοκτονίας τους. Η να παραμείνουν ουδέτεροι να παρακολουθήσουν την κηδεία τους. Είπε, επίσης, πως με αυτές τις εκλογές ο ελληνικός λαός δίνει εξετάσεις και στα μονοπώλια για το αν έχει γίνει πειθαρχικός! Πρόκειται για καθαρό εκβιασμό που επιβάλλεται να απαντηθεί ευθέως απ' όλους όσους δεν ταυτίζουν το λαϊκό συμφέρον με το συμφέρον των καπιταλιστών.

Δεν τρομάζουν μήπως δεν πας να ψηφίσεις. Τρομάζουν πως, πηγαίνοντας στην κάλπη, κινδυνεύουν να επιλέξεις και να ψηφίσεις το «λάθος» (κατ' αυτούς) κόμμα, συνδυασμό, πρόσωπο. Τι θα γίνει, λοιπόν, στις επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα; Είναι εποχές παραίτησης ή μήπως «σωστής» ψήφου; Και σωστή είναι μόνο η ψήφος που πέφτει μέσα στην κάλπη. Και που βγαίνοντας από αυτή μπορεί να μετασχηματιστεί σε πολιτική δύναμη αντίστασης, αντεπίθεσης και ανατροπής. Και τέτοια ψήφος στις επερχόμενες εκλογές για την τοπική διοίκηση είναι η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση», που στηρίζεται από το ΚΚΕ.


Αν πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει άλλο κόμμα που αμφισβητεί την εξουσία αυτών που μας πίνουν το αίμα… τον ακούω ποιο;

Σχόλια

Ο χρήστης erodotos είπε…
Η αποχή είναι συνενοχή! Ας αναλάβει πια και ο καθένας τις ευθύνες του...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΦΑΣΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΑΤΟΜΙΚΟ ΡΟΛΟΙ