ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Τον Οκτώβριο ο ουρανός γεμίζει σύννεφα, αρχίζουν οι βροχές, ανθίζουν τα χρυσάνθεμα, γίνονται στρατιωτικές παρελάσεις στη Θεσσαλονίκη και μαθητικές στην Αθήνα, ενώ γιορτάζουν ο Δημήτρης και η Δήμητρα.
Τον Οκτώβριο όσο και να μη θέλουμε να στρέψουμε το βλέμμα προς τα μέσα, δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Μπορεί κάποιες μέρες ο ήλιος να λάμπει, μπορεί ο ουρανός να δείχνει ξέγνοιαστος και κεφάτος (επιπόλαιος είναι) μπορεί η θάλασσα να ηρέμησε από τα μελτέμια και να στέκεται ακίνητη και αρυτίδωτη σαν γαλάζια ζωγραφιά, μπορεί και οι ίδιοι να απομακρύνουμε τις γκρίζες μελαγχολικές μέρες που έρχονται, όμως μέσα μας κάπου βαθιά γνωρίζουμε καλά πως επιστρέφουμε στα ενδότερα, έστω κι αν το καθυστερούμε.
Φθινόπωρο σημαίνει επιστροφή, σημαίνει σπίτι, σημαίνει... Αλήθεια τι σημαίνει;
Πριν από πολλά χρόνια, τέτοιαν εποχή ξέσπασε στην Ρωσία μια επανάσταση που έμελλε να συγκλονίσει τον κόσμο, γεννώντας ελπίδες στους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους. Η μεγαλύτερη επανάσταση στην ιστορία των επαναστάσεων! Η επανάσταση των επαναστάσεων, που αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός του περασμένου αιώνα ως σήμερα!
Λένε ότι η μέρα τον Οκτώβριο «κρατάει ώρες δώδεκα και η νύχτα δεκατρείς». Οι άγιοι αυτόν τον μήνα φτάνουν τους 934, εκ των οποίων οι 657 είναι αγνώστου ονόματος. Πολλοί από αυτούς είχαν βρει μαρτυρικό θάνατο. Τους αποκεφάλισαν, τους έσφαξαν με μαχαίρι, τους ξέσκισαν, τους αποξέσανε, τους κόψανε την γλώσσα και τα πόδια, τους τρύπησαν με λόγχη, με βέλος τόξου, με ακόντιο, τους λιθοβόλησαν, τους κρέμασαν, τους μπήξανε ξυσμένα καλάμια στην ουρήθρα και ραβδιά στον αφεδρώνα, τους κάψανε, τους ρίξανε σε λάκκους με ασβέστη, σε καζάνια με βραστό νερό, σε ποτάμια και σε θάλασσες μέσα σε τσουβάλια. Δηλαδή τους έκαναν τότε ότι έκαναν αργότερα στους κομμουνιστές.
Τον Οκτώβριο έχουν καταγραφεί ποικίλα γεγονότα ανά τον κόσμο και την Ελλάδα. Στις 28 Οκτωβρίου 1922 οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι άρχισαν να βαδίζουν προς τη Ρώμη με τρένα, με φορτηγά και με τα πόδια, και τελικά 26.000 από αυτούς συγκεντρώθηκαν στις παρυφές της πόλης. Προς τιμήν αυτής της πορείας, στις 28 Οκτωβρίου 1940 οι Ιταλοί επιτέθηκαν κατά της Ελλάδας. Οκτώβριο μήνα γράφτηκε μια απ' τις σημαντικότερες, μια απ' τις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Ήταν Οκτώβριος, όταν ο ελληνικός λαός βροντοφώναξε το ΟΧΙ στη φασιστική επίθεση που τότε ξεκινούσε. Και συνεχίστηκε με τη μεγάλη εποποιία της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ την περίοδο της τριπλής χιτλεροφασιστικής κατοχής και κορυφώθηκε στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας με τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος.
Ήταν Οκτώβριος όταν κάποια Άννα, σ’ ένα ρομαντικό περίπατο, είπε σ’ έναν ερανιστή ειδήσεων που την αγαπούσε: «Ποιον μπορεί να’ χω να με χαϊδεύει, άμα σε χάσω;». Συνελήφθη μια άλλη Άννα που, καταληφθείσα από συγκινησιακό παραλήρημα σ’ ένα πάρτι, ξεστηθώθηκε ζητώντας να της φέρουν να θηλάσει ένα ψάρι του βυθού, ενώ δραπέτευσε από τις φυλακές ένας δολοφόνος και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, όπως τόσες παρόμοιες υποθέσεις. Μια Άννα ταξίδεψε αγκυροβολημένη στο μπράτσο του συζύγου της σε όλα τα ελληνικά πελάγη και νησιά, που ύμνησε ο Βύρων, με κάποια άλλη Άννα.
Πολλά από τα στοιχεία του παραπάνω κειμένου βρίσκονται στο Αρχείον του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, που ως νέος είχε γοητευτεί από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Μια επανάσταση που τότε γοήτευε και σήμερα εμπνέει.
Καλό μήνα σε όλους.
Σχόλια