Κοινοβουλευτική Δικτατορία

Το Ελληνικό αστικό κράτος πρέπει να δώσει εξηγήσεις:

· «Ευταξία» είναι να τελούν εδώ και χρόνια σε κατάσταση επιστράτευσης οι ναυτεργάτες;
· «Δημόσια τάξη» είναι να γίνεται σαμποτάζ στα τρακτέρ των αγροτών και οι ίδιοι οι αγρότες να σέρνονται, χρόνια τώρα, στα αγροτοδικεία;
· «Δημόσια ασφάλεια» είναι να τελεί ακόμα εν ισχύει η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που καθιστά «ιδιώνυμο» αδίκημα τις κινητοποιήσεις των μαθητών;
· «Προστασία» του πολίτη είναι οι απαγωγές Πακιστανών και η συμμετοχή της Ελλάδας - σύμφωνα με την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου - στις χώρες της Ευρώπης που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο των απαγωγών, των φυλακίσεων και των βασανισμών «υπόπτων» από τη CIA;
· «Νομιμότητα» είναι οι συνταξιούχοι να λαμβάνουν συντάξεις πείνας και την ίδια ώρα η εισφοροδιαφυγή των βιομηχάνων στα ασφαλιστικά ταμεία να οργιάζει;
· «Δημοκρατία» είναι οι πλουτοκράτες σε αυτό τον τόπο να έχουν ανοίξει κατά έξι φορές τα τελευταία 20 χρόνια την εισοδηματική ψαλίδα που τους χωρίζει από τα φτωχά λαϊκά στρώματα;

Κάποια παλικάρια που εμφανίζονται από του βήματος της Βουλής άτεγκτοι κήρυκες και εγγυητές της εφαρμογής των νόμων και της πολιτικής που οδηγεί στα παραπάνω, θεωρούν ότι όλα αυτά είναι «δημοκρατία». Δικαίωμά τους. Αλλά τους ενημερώνω ότι υπάρχει μια επιστήμη, ο μαρξισμός – λενινισμός (γιατί πέραν των άλλων είναι και επιστήμη), που εξηγεί ότι όλα αυτά δεν είναι «δημοκρατία» αλλά «κοινοβουλευτική δικτατορία». Είναι, δηλαδή, μια «δημοκρατία» κομμένη στα μέτρα μιας τάξης, της τάξης των λίγων σφετεριστών του κοινωνικού πλούτου, που με τους νόμους και τα διατάγματά της επιβάλλει την κυριαρχία της εις βάρος εκείνης της τάξης, της τάξης των πολλών, που παράγει αυτό τον πλούτο.

Το θέμα, λοιπόν, είναι το πώς αυτή η «δημοκρατία» για τους λίγους, θα γίνει δημοκρατία για τους πολλούς. Κι αυτό λέγεται πολιτικός αγώνας
που σημαίνει ότι:

Πρώτον, οι νόμοι της «δημοκρατίας» των λίγων θα αμφισβητούνται και θα αντιπαλεύονται με στόχο να καταστούν ανενεργοί.
Δεύτερον, η πολιτική που εξυπηρετεί και προασπίζεται τα συμφέροντα των λίγων, με τέτοιους και αντίστοιχους νόμους, θα καταργηθεί και θα ανατραπεί. Συθέμελα!
Εφόσον φυσικά η πλειοψηφία του λαού - τι πιο δημοκρατικό (!) - το αποφασίσει και το επιλέξει.

Απολύτως απλά πράγματα. Και απολύτως νόμιμα...