Ο κόσμος είναι ένας (μέρος 3)
Παπούα Νέα Γουΐνέα
Το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν είναι καινούριο πολιτικό κοινωνικό πρόβλημα και δεν προέκυψε σήμερα από παρθενογένεση. Έχει βαθιές ρίζες στους αιώνες, έχει κορυφώσεις και εξάρσεις, έχει ταξικές αναφορές και είναι απότοκο πολεμικών - ιδεολογικών - θρησκευτικών και εμφυλίων συγκρούσεων και σπαραγμών, που σαν πρώτη συνέπεια έχουν τις μεγάλες κυρίως οικονομικές κρίσεις, τις διεθνείς ανακατατάξεις και τις μετακινήσεις πληθυσμών, για να επιζήσουν φυσικά και ποτέ για να επιβιώσουν οικονομικά.....
Στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εισόδημα κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ακόμα και στις χώρες που υποτίθεται ότι ευημερούν, ο αριθμός των ανέργων ανέρχεται στα 37 εκατομμύρια και, πάνω από 5 εκατομμύρια είναι οι άστεγοι δίχως επιδόματα, βοηθήματα.
Νέο μεταναστευτικό κύμα κάνει την επίθεσή του, καινούρια καραβάνια προσφύγων χωρίς ελπίδα αναζητούν μια θέση στον ήλιο.
Αυτή είναι η εικόνα του σύγχρονου κόσμου. Ολοταχώς πάμε πίσω. Σε αυτό το ιστορικό σταυροδρόμι οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες για το μέλλον της ανθρωπότητας και αν μοιραίοι και άβουλοι αντάμα οι λαοί θα περιμένουν κάποιο θαύμα τα πράγματα θα χειροτερεύουν, οι κυρίαρχοι κύκλοι θα παραμένουν στο απυρόβλητο, οι ταξικές διαφορές θα μεγιστοποιούνται, η πραγματική ζωή θα είναι προνόμιο των λίγων, η οικονομική διαστρωμάτωση θα αφορά πλέον δύο τάξεις, των πολύ πλουσίων και των εξαθλιωμένων και η μόνη διέξοδος που προβάλλει δυναμικά είναι η αγωνιστική στάση ζωής, είναι ο πραγματικός μονόδρομος για τους λαούς, είναι η μόνη λύση στα αδιέξοδα που επιβάλλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων, ο σύγχρονος φασισμός, η νέα κυριαρχία των ισχυρών της γης.
Σχόλια
το ποστ θα το διαβάσω αύριο