ΑΝΟΙΧΤΟ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΩΝ «S 300»
Το υπουργείο Αμυνας λέει ότι «δεν υπάρχει σχεδιασμός», αλλά δεν απαντάει αν ζητήθηκε η ενεργοποίση των πυραύλων.
Καταφεύγοντας σε παιχνίδια με τις λέξεις, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Ε. Βενιζέλος αποφεύγει να τοποθετηθεί επί της ουσίας στο ζήτημα που έθεσε το ΚΚΕ, σχετικά με συγκεκριμένες πλευρές της πολιτικοστρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Με Ερώτηση που κατέθεσε προχτές στη Βουλή, το ΚΚΕ ζητάει να μάθει αν «στην πρόσφατη επίσκεψη του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Β. Νετανιάχου στην Ελλάδα ζητήθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να παραχωρήσει τους πυραύλους S - 300 (...) στην Κρήτη, ώστε να χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο ισραηλινής στρατιωτικής άσκησης για να εξοικειωθούν οι ισραηλινοί πιλότοι και να αναπτύξουν τρόπους εξουδετέρωσής τους».
Μια μέρα μετά τις δηλώσεις του ότι το «Ισραήλ είναι αξιόμαχο πολεμικό κράτος», με το οποίο η Ελλάδα ζητάει «να ανταλλάξει τεχνογνωσία», ο υπουργός Αμυνας υποστήριξε χτες «σχετικά με τη συμμετοχή πυραύλων S - 300 σε ελληνοϊσραηλινή άσκηση» ότι «δεν υπήρξε και δεν υπάρχει παρόμοιος σχεδιασμός».
Αποφεύγοντας να πει αν ζητήθηκε ή όχι η ένταξη των «S - 300» σε μελλοντική άσκηση του Ισραηλινού στρατού, μεταφέρει το θέμα στο αν υπάρχει ή όχι σχεδιασμός. Ομως, τέτοιος σχεδιασμός ακόμα και αν δεν υπάρχει μπορεί να υπάρξει, πράγμα που δεν αποκλείεται με την απάντησή του ο Ε. Βενιζέλου.
Το ενδιαφέρον των Ισραηλινών για τα ρωσικής προέλευσης αντιαεροπορικά - αντιβαλλιστικά συστήματα «S-300» (βεληνεκές ανίχνευσης στόχου 300 χιλιόμετρα), οφείλεται στο γεγονός ότι το Ιράν, το οποίο αποτελεί δηλωμένο στόχο της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ, διαθέτει κατά πάσα πιθανότητα τέτοια οπλικά συστήματα.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που διαθέτει «S-300» και στην οποία μπορεί να απευθυνθεί το Ισραήλ προκειμένου να εκπαιδευτούν τα πληρώματα των μαχητικών του στην αντιμετώπισή τους. Ακόμα, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος, διαθέτουν τα ρωσικής προέλευσης αντιαεροπορικά συστήματα TOR-M1 (βεληνεκές ανίχνευσης στόχου 25 χιλιόμετρα), που διαθέτει και το Ιράν, για το οποία επίσης το Ισραήλ έχει έντονα ενδιαφέρον.
Τα περί «μη σχεδιασμού» που υποστηρίζει ο Ε. Βενιζέλος για τη διάθεση των «S-300» στις εκπαιδευτικές ανάγκες των Ισραηλινών πιλότων, λίγη αξία έχουν, όταν βοούν σχετικά δημοσιεύματα για την εμπλοκή των ελληνικών πυραυλικών συστημάτων στις ελληνοϊσραηλινές ασκήσεις «Ενδοξος Σπαρτιάτης» (2008) και «Μίνωας» (Μάης 2010).
Μάλιστα, στις 14 Ιούλη 2008, η ισραηλινή εφημερίδα «The Jerusalem Post» ανέφερε ρητά ότι στην άσκηση που είχε γίνει τότε χρησιμοποιήθηκαν - ενεργοποιήθηκαν οι «S-300» στην Κρήτη, ενώ στις 18 Αυγούστου και η «Καθημερινή» αναφερόταν στο σχετικό αίτημα του Β. Νετανιάχου.
Ασκήσεις με παρελθόν
Η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ, όπως και αυτή της Τουρκίας - Ισραήλ, ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του '90. Αποτελεί ένα κομμάτι του παζλ της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και εντάσσεται στο νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που αναμένεται να επικυρωθεί το Νοέμβρη στη Λισαβόνα.
Η Ελλάδα προσφέρει «γην και ύδωρ» στην πολεμική μηχανή του Ισραήλ, διευκολύνει το ετοιμοπόλεμο των πολεμικών αεροσκαφών της χώρας αυτής, τα ίδια αεροσκάφη που χτυπάνε παλαιστινιακούς στόχους. Ετσι καλύπτεται ένα κρίσιμο κενό που υπήρχε, αφού το Ισραήλ, λόγω της γεωγραφικής του θέσης - περιβάλλεται από αραβικά κράτη - έχει πρόβλημα στην εκπαίδευση των πληρωμάτων των μαχητικών αεροσκαφών του σε αποστολές μεγάλων αποστάσεων.
Αυτήν την «αδυναμία» καλύπτει η ελληνική προσφορά, ενσωματώνοντας τη χώρα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.
Η μεγαλύτερη «κοινή εκπαιδευτική άσκηση» των Πολεμικών Αεροποριών Ελλάδας και Ισραήλ έλαβε χώρα το διάστημα 28 Μάη - 12 Ιούνη 2008 με την ονομασία «Γκλόριους Σπάρταν» («Ενδοξος Σπαρτιάτης») και το σενάριο προέβλεπε την προσβολή στόχων σε μεγάλες αποστάσεις, φωτογραφίζοντας ένα ενδεχόμενο πλήγμα κατά του Ιράν.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στη διάρκεια της άσκησης πραγματοποιήθηκαν 120 έξοδοι ελληνικών μαχητικών και άλλες 120 έξοδοι ισραηλινών. Η απόσταση που διάνυσαν τα μαχητικά του Ισραήλ για να έρθουν στον ελληνικό εναέριο χώρο, αντιστοιχεί στην απόσταση των 1.450 χιλιομέτρων μεταξύ Ισραήλ και Νατάζ, περιοχής του Ιράν όπου βρίσκονται οι στοχοποιημένες από τους Ισραηλινούς πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Τόσο στη συγκεκριμένη άσκηση, όσο και στη «Μίνωας 2010» που ακολούθησε, οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ενεργοποίηση του συστήματος αεράμυνας της Ελλάδος για τις ανάγκες προσομοίωσης των πιλότων του Ισραήλ.
Σχόλια