ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο σημερινός αγώνας είναι πολύ πιο περίπλοκος. Ο λαός δεν μπορεί να προστατευτεί από την καπιταλιστική βαρβαρότητα με τους συνηθισμένους αγώνες και με διεκδικήσεις του χθες. Τα ξεσπάσματα μόνο εκτονώνουν την αγανάκτηση και την οργή. Χρειάζεται να οικοδομήσει μια ισχυρή εργατική - λαϊκή συμμαχία που θα πατά γερά στους εργασιακούς χώρους και στις συνοικίες, που με σχέδιο θα οργανώνει την άμυνα και την αντεπίθεση, με στόχο την εξουσία για την αποδέσμευση από την ΕΕ και τις αναγκαίες ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στο κράτος.

Κρατήστε αποστάσεις από εκφράσεις και απόψεις  που παραπέμπουν σε κυβερνήσεις κατοχής. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια «υποτακτική κυβέρνηση», η με μια «κατοχή» του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στην Ελλάδα. Δεν έκαναν καμιά εισβολή τα παλικάρια του Στρος Καν, οι Έλληνες μεγαλοκαρχαρίες τους φώναξαν με την μεσολάβηση της κυβέρνησης ΤΟΥΣ. Αυτά τα περί «κατοχής» είναι χαριτωμενιές που αθωώνουν αυτούς που μας πίνουν το αίμα, κρύβουν ότι με τις αρχικές στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ  συμφωνεί όλο το αστικό πολιτικό σύστημα, γι΄αυτό δημιούργησαν την κυβέρνηση του «Μαύρου Μετώπου», που ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Η ΕΕ και το ΔΝΤ γι' αυτούς αποτελούν συμμαχίες, ισχυρά όπλα κατά του λαού. Ο ΣΕΒ που πανηγύριζε το μνημόνιο και το μακροπρόθεσμο τι εκπροσωπεί τους κακούς ξένους, η τους Έλληνες μεγαλοκαρχαρίες; Επίσης θέλω να πω ότι εχθρός δεν είναι ο κάθε εργοδότης, αδιακρίτως. Και οι ιδιοκτήτες συνοικιακών βιοτεχνιών (όσες επιβιώνουν ακόμη) εργοδότες είναι, είναι όμως το ίδιο θύματα με τους εργαζόμενους τους και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να βρίσκονται μαζί στους αγώνες. Ο εχθρός είναι κοινός.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κρίση δεν είναι εθνική υπόθεση, ούτε έχεις τις ίδιες συνέπειες από αυτή όταν είσαι εργαζόμενος και όταν είσαι μεγαλοεργοδότης. Δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο όταν: Τα έσοδα της «Motor Oil» για το πρώτο τρίμηνο του 2011 εκτινάχτηκαν στα 1,41 δισ. ευρώ. Το ίδιο διάστημα το 2010 ήταν 962,5 εκατ. ευρώ. Δηλαδή αυξήθηκαν κατά 46,5%.Ο κύκλος εργασιών του ομίλου της «Motor Oil» έφτασε το πρώτο τρίμηνο του 2011 στα 1,82 δισ. ευρώ. Πέρσι το ίδιο διάστημα ήταν 1,11 δισ. ευρώ. Δηλαδή αυξήθηκε κατά 64%. Και τώρα κρατηθείτε αδέλφια μου αναγνώστες… Τα κέρδη του ομίλου της «Μotor Oil» συνολικά, το πρώτο τρίμηνο του 2011 ανήλθαν, μετά από φόρους, στα 62,4 εκατ. ευρώ. Το ίδιο διάστημα πέρσι ήταν 12,5 εκατ. ευρώ. Δηλαδή στην κορύφωση της κρίσης αυξήθηκαν κατά 499%! Αυτοί και οι εκπρόσωποι τους έχουν το θράσος να μας λένε ότι είναι εθνική ανάγκη να κάνουμε την οικονομία της Ελλάδας ανταγωνιστική. Δηλαδή αν στο Μπαγκλαντές τα μεροκάματα είναι κάτω από 3 ευρώ θα πρέπει εμείς οι Έλληνες εργαζόμενοι να δουλεύουμε με 1,5 για μην χάσουμε τα καλά μας αφεντικούλια!

Από όπου κι αν το πιάσεις, όπως και να το δεις, καταλήγεις ότι ο Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός είναι ιστορική αναγκαιότητα. Ακόμα και η συρρίκνωση της παραγωγικής βάσεις που πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να διαπιστώσει αποδεικνύει την ιστορική αναγκαιότητα του κομμουνισμού. Θα στο αναλύσω λίγο αυτό. Στην Ελλάδα, έχουμε εκατομμύρια αγρότες που ξεκληρίστηκαν εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων που ξεκληρίζει τους μικρομεσαίους αγρότες και παραχωρεί τη γη στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών κι επιχειρηματιών. Προσθέστε τώρα και τα εισαγόμενα προϊόντα από χώρες με φτηνά εργατικά χέρια και έχετε έτοιμο το «πακέτο». Επίσης έχουμε καθημερινά λουκέτα σε βιοτεχνίες - βιομηχανίες που επίσης δε μπορούν να αντέξουν σε σύγκριση με τα κόστη πχ της Βουλγαρίας, της Κίνας, και άλλων αγαπημένων προορισμών των μεγαλοεργοδοτών. Η ανεργία αυξάνεται, ο κόσμος δεν έχει λεφτά, δε ψωνίζει, δε πολυβγαίνει για καφέ, κτλ τα «λουκέτα» πολλαπλασιάζονται, διότι χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει κατανάλωση. Γίνεται ξεκάθαρη η συγκέντρωση πλούτου - εξουσίας στα χέρια των λίγων. Όταν η ιδιοκτησία συγκεντρώνεται σε ελάχιστα χέρια, έχει φτάσει η ώρα να χαθεί από αυτά τα χέρια. Όταν μια πλειονότητα του λαού καταδικάζεται στην ανέχεια τότε θα πάρει με την βία ότι έχει ανάγκη. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Καληνύχτα σε όσους μπαίνουν εμπόδιο σε αυτή την διαδικασία προσαρμόζοντας τις δικές τους ανάγκες, στις ανάγκες του ντόπιου (καλού;) κεφαλαίου για να γίνει αυτό ανταγωνιστικό στο ξένο (κακό;) κεφάλαιο.