Όποιος έχει δουλειά, δεν έχει ζωή
- Διηγούνται φρικτές ιστορίες ληστείας και ταπείνωσης. Τα προσλαμβάνουν κάποιοι δήθεν επιχειρηματίες της αρπαχτής, δουλεύουν μήνες ολόκληρους και δεν τα πληρώνουν. Αν τολμήσουν να ζητήσουν τα λεφτά τους, έρχονται οι φουσκωτοί. Δεν ανήκουν στο 21% των φτωχών. Τους απασχολούν οι ανθρώπινες σχέσεις που έχουν γίνει πια τηλεφωνικές κατά 90%. Κανείς δεν έχει στιγμή ελεύθερη, όποιος έχει δουλειά, δεν έχει ζωή. Το Σαββατοκύριακο πέφτουν σε κώμα από την κούραση της βδομάδας. Είναι η ελληνική νεολαία. Δεν είναι δυνατό να ανεχτή αυτήν την ταπείνωση για πολύ ακόμα. Ελπίζω…
- Πληροφορίες από το Βελιγράδι, μιλούν για ένα οργανωμένο Αλβανικό σχέδιο, με αφορμή το θέμα του Κοσσόβου και χρονικό ορίζοντα μέχρι το τέλος του χρόνου. Το σενάριο λέει ότι Αλβανοί φοιτητές και νεολαία, θα κατεβούν στους δρόμους απαιτώντας ανεξαρτησία προκειμένου να πιέσουν την ηγεσία τους και τη διεθνή κοινότητα. Οι κινητοποιήσεις αυτές αναμένεται να συνεχιστούν σε βάθος χρόνου ώστε να "Βραχυκυκλώσουν" τους αντίθετους στην ανεξαρτησία και να αποσείσουν τις κατηγορίες για εξτρεμισμό, από τον τωρινό Αλβανό Πρωθυπουργό ο οποίος θα παίξει το ρόλο του "Μετριοπαθούς". Οι διαδηλώσεις οργανώνονται στα πρότυπα, του παραδείγματος των "Έγχρωμων επαναστάσεων" χρησιμοποιώντας το ιντερνέτ, φόρουμ, μηνύματα σε κινητά τηλέφωνα και γενικότερα αποκεντρωμένη επικοινωνία ώστε να μην στοχοποιηθούν οι διοργανωτές οι οποίοι δεν είναι άλλοι από την ίδια την "Προσωρινή κυβέρνηση του Κοσσόβου". Επίσης υπάρχει ενδεχόμενο πρόκλησης βιαιοπραγιών γιατί η μαζική κινητοποίηση της νεολαίας δεν είναι ελέγξιμη, εάν ανεβούν οι "πολιτικές θερμοκρασίες". Η τεχνογνωσία για την προετοιμασία των "Αυθόρμητων διαδηλώσεων" προέρχεται από ΜΚΟ με την "ευγενική" χορηγία του περιβόητου, ιδρύματος Σόρος. Τέλος οι Σέρβοι παραστρατιωτικοί αριθμούν περί τα 600 άτομα στην Βόρεια Μιτρόβιτσα και προβλέπεται να "Ασφαλίσουν" την περιοχή με σχετική ευκολία, σε περίπτωση "περίεργων" αλβανικών κινήσεων
- Κάποιοι εξακολουθούν να τα βάζουν με τον Γιώργο. Βρε, ο Γιώργος σας φταίει ή η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας διεθνώς; Κόμματα που εξυπηρετούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι και τα σοσιαλδημοκρατικά, οι μεγαλοκαρχαρίες δεν επιτρέπουν ελιγμούς τύπου «κοινωνικό κράτος», άρα ταύτιση με τα δεξιά, άρα κρίση ιδεολογική!! Τι να σου κάνει, λοιπόν, ο Γιώργος; Αλλά και ο Ευάγγελος... Καιρός να το αντιληφθούν οι φουκαράδες του ΠΑΣΟΚ και να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ!... Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο καλά για τους ίδιους!...
- Πώς έχουν το θράσος να μιλούν για ...φεμινισμό μέσω της εξίσωσης των ασφαλιστικών ορίων για γυναίκες και άντρες, όταν τα πρώτα θύματα των εργασιακών σχέσεων, που απαγορεύουν ακόμα και το «όνειρο» της σύνταξης, είναι ακριβώς οι γυναίκες και οι νέοι;
- Η ιστορία «δεν είναι επιστήμη», αλλά ερμηνεία στην υπηρεσία της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής, οπότε στα σχολεία δεν μπορεί να διδάσκεται τίποτε άλλο από μια ιστορία προσαρμοσμένη στις κρατούσες ιδεολογικές και συγκυριακές πολιτικές ανάγκες. Έτσι η αντιπαράθεση γύρω από το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων στην πραγματικότητα είναι αντιπαράθεση για το ποια πρέπει να είναι η κρατούσα (μακροπρόθεσμη και συγκυριακή) ιδεολογία και πολιτική του Ελληνικού κράτους, που για το παράδειγμα της Τουρκίας, σε άλλες περιπτώσεις θέλει την Τουρκία «σύμμαχο» και σε άλλες «μπαμπούλα».
- Ο κ. Καραμανλής διαπίστωσε ότι η μη συμμετοχή στο λεγόμενο κοινωνικό διάλογο συνιστά «ακινησία», «άρνηση», και ως εκ τούτου, «αντιλαϊκή» συμπεριφορά... Κύριε Καραμανλή μου. Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι αν η κυβέρνηση σχεδίαζε τη λήψη φιλολαϊκών μέτρων, τότε δε θα χρειαζόταν κανέναν «κοινωνικό διάλογο», ότι αν δε σχεδίαζε τη μείωση των συντάξεων δε θα επιζητούσε καμία «συνεννόηση», ότι αν δεν προωθούσε την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης δε θα καλούσε για καμία «συναίνεση»;
Σχόλια
ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Αφορά: Δικαστικές διώξεις εργατών συνδικαλιστών
Το Σωματείο Εργαζομένων στην Pepsico – ΗΒΗ, προέβη σε απεργιακές κινητοποιήσεις, στις 31/8/2001, 28/9/2001 και 11/10/2001, με στόχο τη διάσωση των θέσεων εργασίας που κινδύνευαν να χαθούν από επικείμενη συμφωνία εργολάβων με την εταιρία που θα αναλάμβαναν το αντικείμενο των εργασιών της ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ. Η εξέλιξη αυτή θα ερχόταν ως συνέχεια της διακοπής των εργασιών του τμήματος παραγωγής του εργοστασίου το 1998.
Στο πλαίσιο των απεργιακών τους κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι της ΠΕΠΣΙΚΟ–ΗΒΗ συγκρότησαν επιτροπές για να ενημερώσουν τους ενδιαφερόμενους ότι οι εργαζόμενοι θα αγωνισθούν για τη διατήρηση της δουλειάς τους, για να διαφυλάξουν την απεργία τους από απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και για να εκφράσουν δημοσίως τις ανησυχίες τους και τα δίκαια αιτήματά τους.
Ανάμεσα στις επιχειρήσεις που η ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ διακινούσε ή σκόπευε να διακινήσει προϊόντα της ήταν και η επιχείρηση ΠΟΤΟΕΜΠΟΡΙΚΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΑΕ, συμφερόντων του Ιωάννη Καπούλα, η οποία την περίοδο εκείνη δεν είχε νόμιμη άδεια λειτουργίας και διακίνησης προϊόντων!
Ο εργολάβος-συνεργάτης της ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ μήνυσε για τις ενέργειες αυτές μέλη του σωματείου Εργατοϋπαλλήλων στην ΠΕΠΣΙ ΚΟΛΑ Θεσσαλονίκης, αλλά και μέλη της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου (Π.Ο.Ε.Ε.Π.) ως ηθικούς αυτουργούς! Η κατηγορία ήταν ότι παρεμπόδισαν την «εύρυθμη» λειτουργία της επιχείρησης του, η οποία λειτουργούσε εκείνη την περίοδο ως παράνομος απεργοσπαστικός μηχανισμός!
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (Μονομελές Πλημ/δικείο) με απόφαση του στις 16 Φεβρουαρίου 2006 δέχτηκε τη νομιμότητα των απεργιών και των απεργιακών συγκεντρώσεων των εργαζομένων έξω από την επιχείρηση του Ι. Καπούλα (ΠΟΤΟΕΜΠΟΡΙΚΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Α.Ε.)
Το δικαστήριο ΑΘΩΩΣΕ εντελώς τον Πρόεδρο και κάποια μέλη, αθώωσε όλους τους εργαζόμενους για τα υποτιθέμενα περιστατικά στις 31/8/2001 και 11/10/2001 που κατήγγειλε ο σκευωρός έμπορος ποτών, διότι δέχθηκε ότι οι εργαζόμενοι ενήργησαν νομίμως και προς υπεράσπιση νομίμων δικαιωμάτων τους και ότι δεν υπήρξαν έκτροπα, κάτι που κατέθεσαν άλλωστε και οι αυτόπτες μάρτυρες αστυνομικοί που βρισκόταν στην απεργιακή συγκέντρωση.
Το δικαστήριο, ωστόσο, καταδίκασε κάποιους εργαζόμενους με την αιτιολογία ότι στις 28/9/2001, και από τις 7 π.μ. έως και τις 7.30 π.μ., όταν απουσίαζε η αστυνομική δύναμη, υπερέβησαν τα όρια της νόμιμης συμπεριφοράς και δημιούργησαν επεισόδια σε βάρος του μηνυτού και της επιχείρησης του (ρίψη αντικειμένων, σπάσιμο τζαμιών και προσωπικό του υποτιθέμενο τραυματισμό, ο οποίος, δεν καταγγέλθηκε στην αστυνομία που κατέφθασε λίγα λεπτά αργότερα, ούτε προσκομίσθηκε κάποιο ιατρικό έγγραφο που να πιστοποιεί τον ανύπαρκτο τραυματισμό του εργοδότη, δεν προσκομίσθηκε στο δικαστήριο ούτε καν μια φωτογραφία με τα σπασμένα τζάμια, ενώ ο εργοδότης φωτογράφιζε τους απεργούς συνεχώς και τους απειλούσε! )
Εναντίον φυσικά αυτής της απόφασης οι εργαζόμενοι κατέθεσαν έφεση. Και ενώ ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο (Τριμελές Πλημ/δικείο) στις 13/5/2007 θα λάμψει η αλήθεια και θα αποκαλυφθεί η κατασυκοφάντησή τους από το σκευωρό εργοδότη και τους συνεργάτες του, αντιμετώπισαν μια απρόσμενη κατάσταση και καταδικάστηκαν και πάλι για την ίδια υποτιθέμενη παράνομη πράξη τους (να μην αφήνουν δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς άδεια λειτουργίας να δραστηριοποιείται ως παράνομος απεργοσπαστικός μηχανισμός, τη στιγμή που η ίδια η αστυνομία που βρισκότανε στο χώρο της απεργίας απαγόρευε τη λειτουργία της με ρητή δήλωση του επικεφαλής αστυνομικού ότι σε περίπτωση διακίνησης προϊόντων, της χωρίς άδεια «λειτουργούσας» επιχείρησης, θα συλλαμβανόταν αμέσως ο ιδιοκτήτης της !).
Η ακατανόητα εχθρική και μονόπλευρη σε βάρος των εργαζομένων συμπεριφορά στο δικαστήριο μας εμβάλλει σε σοβαρές σκέψεις, ότι πλέον ποινικοποιείται και καταδικάζεται το συνταγματικό δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική και συνδικαλιστική τους δράση.
Δημιουργούν εύλογες απορίες και προβληματισμό τα παρακάτω:
Δεν κλήθηκαν από την Εισαγγελία να καταθέσουν στην δευτεροβάθμια δίκη τα δύο αστυνομικά όργανα που ήταν παρόντα στην απεργιακή συγκέντρωση των εργαζομένων έξω από τη επιχείρηση του Ι. Καπούλα στις 28/9/01 και τα οποία είχαν διαβεβαιώσει σε προηγούμενες καταθέσεις τους ότι ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ δε συνέβη τη συγκεκριμένη ημέρα.
Δεν κατανοούμε το σκεπτικό με το οποίο αγνοήθηκε εντελώς το αίτημα των συνηγόρων των εργαζομένων να αναβληθεί η δίκη, ώστε να κληθούν οι αυτόπτες μάρτυρες αστυνομικοί. Ακόμη περισσότερες απορίες δημιουργεί το γεγονός ότι το αίτημα δεν απαντήθηκε καθόλου από το δικαστήριο!
Αγνοήθηκαν επίσης οι εντελώς αντιφατικές καταθέσεις και μηνύσεις του εργοδότη (δύο μηνύσεις για το ίδιο περιστατικό με αντιφατικό περιεχόμενο!). Στη μια, μάλιστα, ο ίδιος ο εργοδότης δηλώνει ότι δεν έγιναν επεισόδια, διότι ο ίδιος απέτρεψε τους εργαζόμενους στην επιχείρησή του να έλθουν εκείνη την ημέρα για εργασία, κάτι που επιβεβαίωσε στην κατάθεσή του και ο μάρτυρας κατηγορίας Βολόντια Κερασίδης.
Επανειλημμένες ερωτήσεις και κρίσεις από την έδρα του δικαστηρίου (ιδίως από το πρόσωπο της κ. Εισαγγελέως), αναφέρονταν και αμφισβητούσαν αμετάκλητες αθωωτικές κρίσεις του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου σχετικά με τη νομιμότητα των κινητοποιήσεων τους. Επανειλημμένα ερωτήθηκαν οι εργαζόμενοι «τι δουλειά είχατε έξω από την ξένη επιχείρηση», ερώτημα που είχε απαντήσει όμως η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου.
Ιδιαίτερα από την εισαγγελέα της έδρας (κ. Σιδηροπούλου) εκδηλώθηκε μια ειρωνική, προσβλητική και υποτιμητική συμπεριφορά σε βάρος των εργαζομένων ως κατηγορουμένων και μαρτύρων υπεράσπισης, αλλά και σε βάρος των συνηγόρων τους. Προκάλεσε σοκ και δέος με ερωτήσεις του τύπου, «κι αν μείνεις άνεργος τι έγινε:», «μήπως αν κλείσει το εργοστάσιο δε θα χάσεις πάλι τη δουλειά σου;», «δεν μπορεί ένας εργολάβος να κάνει συμφωνία με μια επιχείρηση;». Για το γεγονός ότι η επιχείρηση στερούνταν άδειας λειτουργίας και δραστηριοποιούνταν παράνομα η κ. εισαγγελέας αναρωτήθηκε δημοσίως, «και, λοιπόν, εσείς τι κάνατε εκεί υποκαθιστούσατε την αστυνομία;»
Η εργοδοσία έχει εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση στα αγωνιστικά και ταξικά συνδικάτα. Συνεπικουρούμενη από το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια με τους αλλεπάλληλους αντεργατικούς νόμους, από την κρίση στην αγορά εργασίας, την ανεργία και την υποαπασχόληση, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τα ιδιωτικά συμφωνητικά κλπ. προσπαθεί να περιορίσει το ρόλο και να περιθωριοποιήσει τα συνδικάτα που αποτελούν τη μοναδική θεσμική οργάνωση των εργαζομένων που μπαίνει φραγμός στην παγκοσμιοποίηση και την υπερκερδοφορία των πολυεθνικών.
Η εργοδοσία προσπαθεί να ευτελήσει το θεσμό των συνδικάτων, βασικού πυλώνα της δημοκρατίας, και να απαξιώσει τη συλλογική δράση τους που αποτελούν τη μοναδική φερέγγυα ελπίδα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Η απόφαση αυτή βοηθάει την προσπάθεια της εργοδοσίας να ποινικοποιήσει τους εργατικούς συνδικαλιστικούς αγώνες. Στους εργαζόμενους αμφισβητείται ακόμη και το δικαίωμα να ανησυχούν για τις θέσεις εργασίας τους και να αγωνίζονται για τη διατήρησή τους.
Τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε που τα Συνδικάτα βάλλονται πανταχόθεν είναι επιτακτική η ανάγκη για συσπείρωση όλων των κοινωνικών και δημοκρατικών δυνάμεων ενάντια στην επίθεση που εξαπέλυσε η εργοδοσία μέσα από τις διώξεις και τις κατασκευασμένες κατηγορίες σε βάρος αγωνιστών εργατών συνδικαλιστών.
Καλούμε όλους τους πολίτες της χώρας σε κάθε μορφή νόμιμης έκφρασης αλληλεγγύης και συμπαράστασης προς τους διωκόμενους συνδικαλιστές.
Στις 18 Δεκέμβρη κορυφώνεται η σκευωρία με μια δίκη στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, όπου δικάζονται 15 συνδικαλιστικά στελέχη, ανάμεσά τους μέλη του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ, του Ε.Κ.Θ., της Π.Ο.Ε.Ε.Π. και πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων.
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!