ΕΝΑ ΣΑΘΡΟ «ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ» ΠΟΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΙΜΑ

«Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά.» (Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», 1ος τόμος, σελ. 785)

«…απείχαμε τουλάχιστον δέκα μίλια από την πόλη, όταν είδα στον ουρανό την αντανάκλαση από τις φλόγες της Γκουέρνικας. Καθώς πλησιάζαμε, άντρες, γυναίκες και παιδιά κάθονταν ζαλισμένοι δεξιά και αριστερά από τον δρόμο. Είδα έναν ιερέα σε μια ομάδα. Σταμάτησα τ’ αυτοκίνητο και τον πλησίασα. ‘’Τι έγινε πάτερ;’’ ρώτησα. Το πρόσωπο του ήταν μαυρισμένο, τα ρούχα του σκισμένα. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Απλώς έδειξε τις φλόγες, σ’ απόσταση τεσσάρων μιλίων περίπου, και μετά ψιθύρισε: ‘’Aviones… bombas… mucho, mucho…’’. Μερικοί Βάσκοι στρατιώτες μάζευαν καρβουνιασμένα πτώματα. Κάποιοι από τους στρατιώτες έκλαιγαν σαν παιδιά. Υπήρχαν φλόγες, καπνός και άμμος και η μυρωδιά της καμένης ανθρώπινης σάρκας ήταν εμετική. Σπίτια κατέρρεαν μέσα στην πύρινη κόλαση…»

Γκουέρνικα – 26 Απριλίου 1937 – του Νόελ Μονκς, Αυστραλού πολεμικού ανταποκριτή.

Φυσικά οι 700.000 ψυχές που χάθηκαν στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, τον οποίο ξεκίνησε ο Φράνκο με την ενίσχυση του Χίτλερ του Μουσολίνι και των υπόλοιπων ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών, δηλαδή της Αγγλίας, της Γαλλίας και φυσικά των Ηνωμένων Πολιτειών, που υιοθέτησαν την υποκριτική πολιτική της «μη επέμβασης», δεν ήταν τα πρώτα θύματα του καπιταλισμού.

Μέχρι να φτάσουμε στο 1937 ο Καπιταλισμός σε διάφορες μορφές και εκφράσεις του είχε εξολοθρέψει:

100.000 ανθρώπους κατά τη διάρκεια των τελευταίων κατασταλτικών ενεργειών στις ΗΠΑ, που ολοκλήρωσαν τη γενοκτονία που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα.

100.000 ανθρώπους στον πόλεμο των Μπόερς (για τον έλεγχο της Νότιας Αφρικής) το 1902.

20 εκατομμύρια είναι τα θύματα των αποικιοκρατικών κατακτήσεων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα κατά τη διάρκεια του διάπλου ή της μεταφοράς από τον τόπο σύλληψής τους στα παράκτια διαμετακομιστικά κέντρα, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η κατάκτηση της Κορέας από την Ιαπωνία το 1908. Η αποικιοκρατία, η επιθετική υπεράσπιση των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού ανά τον κόσμο μέσω της βίαιης κατάληψης και άγριας εκμετάλλευσης νέων εδαφών και λαών, έφτασε στο αποκορύφωμά της το 1914, όπου πάνω από τα 4/5 της υφηλίου βρίσκονταν υπό τον έλεγχο οκτώ μόλις χωρών. θύματα τhς αποικιοκρατίας θα πρέπει να θεωρούνται και τα 10 με 15 εκατομμύρια δούλοι που μεταφέρθηκαν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού μέχρι και την τυπική κατάργηση της δουλείας το 1860.

300.000 θύματα κατά την διάρκεια του ρώσο-ιαπωνικού πόλεμου (1904-1905). Λέγετε ότι στη μάχη του Μούκντεν μόνο υπήρξαν περισσότεροι από 100.000 νεκροί.

100.000 ανθρώπινες ζωές κατά την καταστολή της πρώτης εργατικής Επανάστασης του 1905 στη Ρωσία, από την τσαρική κυβέρνηση.

50.000 νεκροί στον ιταλό-τουρκικό πόλεμο για την Τριπολίτιδα το 1911

500.000 ανθρώπινες ζωές είναι οι απώλειες της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Σερβίας και της Βουλγαρίας κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πόλεμων (1912-1913)

1.000.000 αθώες ψυχές στην γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους, από την οθωμανική αυτοκρατορία, το 1915

8.345.000 εμπόλεμοι και 10.000.000 άμαχοι από όλες τις πλευρές είναι τα θύματα του Πρώτου Παγκόσμιου πόλεμου (1914-1918). Άλλοι 20 εκατομμύρια τραυματίστηκαν.

6.000.000 οι νεκροί από τις επιδημίες που προκλήθηκαν από την επέμβαση των ξένων και τον ναυτικό αποκλεισμό της επαναστατημένης Ρωσίας, από τη Δύση.

200.000 θύματα της καταστολής των επαναστατικών κινημάτων σε διάφορες χώρες της Ευρώπης από το 1918 έως το 1923 (Φιλανδία, Βαλτικές χώρες, Γερμανία, Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία) με κορυφαία στιγμή αναφοράς, την επανάσταση και την δολοφονία των Κ. Λίμπκνεχτ και Ρ. Λούξεμπουργκ τον Νοέμβρη του 1918 στη Γερμανία.

100.000 νεκροί και περισσότεροι από 1.500.000 υπολογίζονται οι πρόσφυγες θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, τον Αύγουστο του 1922. Καταστροφή στην οποία οδήγησε η τυχοδιωκτική εκστρατεία της άρχουσας τάξης της Ελλάδας.

150.000 είναι τα θύματα του φασισμού στην Ευρώπη πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο (1924-1939)

50.000 νεκρούς είχε ο γάλλο-ισπανικός πόλεμος εναντίον των Μαροκινών του Ριφ (1925-1926)

50.000 τα θύματα από τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στην Κεντρική Αμερική, στη Νότια Αμερική και στην Καραϊβική, επεμβάσεις που έχουν ξεκινήσει από το 1898. Μόνο την περίοδο 1898 - 1934, οι ΗΠΑ εισέβαλαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής 32 φορές. Ο στρατηγός Smedley Butler, ο οποίος υπήρξε επικεφαλής πολλών τέτοιων στρατιωτικών επεμβάσεων, μετά την αποστρατεία του, περιέγραψε την καριέρα του ως εξής: «Ξόδεψα 33 χρόνια και 4 μήνες στην ενεργό στρατιωτική υπηρεσία. Και κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ξόδεψα τον περισσότερο καιρό μου ως μπράβος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, για τη Γουόλ Στριτ και τους τραπεζίτες. Με λίγα λόγια, υπήρξα "ένας γκάγκστερ του καπιταλισμού". Ετσι, συνέδραμα στο να γίνει το Μεξικό ασφαλές για τα συμφέροντα του Αμερικανικού Πετρελαίου το 1914. Συνέδραμα στο να γίνει η Αϊτή και η Κούβα ασφαλές μέρος για τους λεβέντες της National City Bank να συλλέγουν κέρδη. Συνέδραμα στο βιασμό μισής ντουζίνας κρατών της Κεντρικής Αμερικής για το όφελος της Γουόλ Στριτ». (Δήλωση Butler στο J Bradner, 1991, «Real War Stories»).

150.000 θύματα στον πόλεμο του Τσάκο ανάμεσα στη Βολιβία και στην Παραγουάη (1931-1935)

8.000.000 είναι τα θύματα από τις επιδημίες και τους λιμούς στην Ινδία, στην Κίνα και στην Ινδοκίνα από τους οποίους τα 6.000.000 στην Κίνα.

1.000.000 τα θύματα που προκάλεσε η μαζική καταστολή και ο εμφύλιος πόλεμος που προκάλεσε ο Τσανγκ Κάι Σεκ στην Κίνα (1927-1937).

1.000.000 οι νεκροί από την ιαπωνική εισβολή στην Κίνα που ξεκίνησε το 1937.

200.000 θύματα της εισβολής του ιταλικού φασισμού στην Αιθιοπία.

Το λουτρό αίματος δυστυχώς συνεχίζεται…



Διαβάστε κάνοντας κλικ εδώ ένα σχετικό άρθρο του Αναστάση Γκίκα - Δρ. Πολιτικών Επιστημών, Συνεργάτης του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ