ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Αδελφέ μου, συνοδοιπόρε στην μάχη της καθημερινότητας.

Απευθύνομαι σε σένα που λες: «Άραξε λίγο ρε μεγάλε να δούμε που το πάνε!» Και με όλη την δύναμη της φωνής μου σου λέω πως η αναμονή δεν είναι λύση για εμάς τους εργαζόμενους. Μόνη λύση που πραγματικά μας συμφέρει είναι η αντίσταση, η οργάνωση της πάλης, η ανυποχώρητη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, η αντεπίθεση σε μια πολιτική που μας επιφυλάσσει μόνο νέα δεινά.

Κάθε μέρα που περνάει χωρίς διεκδίκηση και πάλη, κάθε εβδομάδα που «χαρίζεται» στην κυβέρνηση για να υλοποιήσει το πρόγραμμα «δρακουμέλ», κάθε νέο μέτρο που μπαίνει σε τροχιά εφαρμογής, λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της δύναμης που σφίγγει τη μέγγενη στα μηλίγγια μας.

Δεν μπορούμε αδελφέ να περιμένουμε, εμείς που είμαστε εργάτες, ευνοϊκές εξελίξεις από τις κυβερνήσεις που στηρίζονται και στηρίζουν τα αφεντικά μας. Δεν μπορούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Πρέπει επιτέλους να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.