ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ

Οι μέρες είναι δύσκολες. Όσοι έχουν επιλέξει των δρόμο της αντίστασης, της ανυπακοής και της οργάνωσης για την λαϊκή αντεπίθεση, γνωρίζουν. Θέλει τρέξιμο, αγώνα, προσωπικές θυσίες, τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο να τον αφιερώνεις σε συγκεντρώσεις συντρόφων, σε συνελεύσεις σωματίων, σε εκστρατείες ενημέρωσης κτλ. Όμως … θα κάνω μια επισήμανση που αφορά κυρίως τους νέους της πατρίδας μας, μαζί με όλα αυτά μην ξεχάσετε να ερωτευτείτε.

Οι καπιταλιστικές κοινωνίες τον φοβούνται τον έρωτα, ξέρετε γιατί; Γιατί ο ερωτευμένος θέλει για το ταίρι του το καλύτερο και είναι ικανός να κάνει τα πάντα γι’ αυτό, ακόμα και να γκρεμίσει μια κοινωνία για να φτιάξει μια άλλη καλύτερη.

Γνωρίζω ότι το ποτό του έρωτα είναι μείγμα από μεθυστικό κρασί και δηλητήριο. Ε, και; Έτσι κι αλλιώς το ορμητικό ποτάμι της ζωής που θα παρασύρει αργά η γρήγορα το σημερινό πολιτικό σύστημα που έχει σαπίσει, με τον ίδιο τρόπο θα παρασύρει πολλές φορές σαν πεσμένα κίτρινα φύλλα τις αιώνιες αγάπες και τους αιώνιους έρωτες.

Ο άνθρωπος, που ορμούσε στη ζωή «με ταχύτητα που έφερνε στο νου τους τρομερούς ανέμους της στέπας», πρόλαβε, σε λίγο χρόνο, να γράψει αριστουργήματα μέσα στην καταιγίδα της επανάστασης και του έρωτα. Ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, ο αγέρωχος ποιητής της μεγάλης σοσιαλιστικής επανάστασης, ήταν ταυτόχρονα και ο δημιουργός που ύμνησε απελπισμένα τον ασυμβίβαστο έρωτα. Πως μπορεί κάποιος να υμνεί οτιδήποτε… απελπισμένα; Παράλογο; Ίσως. Όταν ερωτεύεται κάποιος, μπαίνει ο έρωτας από την πόρτα και αμέσως η λογική φεύγει από το παράθυρο.

Θα αναρωτιούνται όσοι με ξέρουν, τι με έπιασε εμένα παντρεμένο άνθρωπο να γράφω για αγάπες κι έρωτες. Μα ποιος σας είπε ότι οι παντρεμένοι δεν έχουν δικαίωμα στον έρωτα; Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό, δεν μιλώ για παράνομους έρωτες, ο αληθινός έρωτας δεν μπορεί να είναι παράνομος. Μόνο ο έρωτας για των άνθρωπο σου μπορεί να κρατήσει ζωντανό έναν γάμο. Ο γάμος από μόνος του είναι ένας συμβατικός δεσμός. Ουσιαστικός δεσμός είναι μόνο ο έρωτας.

Και μην πιστέψει κανείς ότι ο έρωτας είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία. Το κυνήγι της ευτυχίας μέσο του έρωτα μοιάζει σαν το κυνήγι του ανέμου. Πιάνεται ποτέ ο άνεμος; Ακόμα κι αν μπορέσεις να τον κλείσεις μια στιγμή στα χέρια σου, την άλλη στιγμή θα σου γλιστρήσει και θα φύγει.

Ας αναλογιστούμε τι μας διδάσκει μια ρομαντική ιστορία έρωτα και επανάστασης που διαδραματίστηκε μέσα στο πιο σκοτεινό μετεμφυλιακό κλίμα. Και τερματίστηκε (αλλά δεν έκλεισε) μιαν αυγή του 1952 όταν ο «Άνθρωπος με το γαρύφαλλο» εκτελέστηκε αλλά δεν πέθανε ποτέ. Η Έλλη Παππά έμελλε να ζήσει άλλα 57 χρόνια, πεθαίνοντας μέσα μας την εικόνα που είχαμε για το αγωνιστικό της ήθος. Αγωνιστικό ήθος που οφείλει να έχει κάθε αγωνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του. Όμως κανένας δεν μπορεί να σβήσει ότι καλό η κακό έχει ζήσει. Μπορεί να απωθούμε για διάφορους λόγους το παρελθόν μας, αλλά δεν το διαγράφουμε. Και να θέλουμε ακόμη, δεν μπορούμε. Η μνήμη είναι ισχυρότερη από τη θέληση… και ισχυρότερος όλων ο έρωτας!