ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΑΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΛΟΥΣΙΑ. ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ;

Όλοι, από το παλαιότερο μέλος του ΚΚΕ, μέχρι τον απλό παρατηρητή των εξελίξεων και της Ιστορίας, έχουμε γίνει μάρτυρες της επίθεσης που δέχεται το ΚΚΕ, άλλοτε με λύσσα, άλλοτε ήπια, πότε ξεκάθαρα και «φόρα παρτίδα», πότε ύπουλη και υπόγεια. Οι τρόποι διαφορετικοί, ο στόχος τους όμως σε κάθε Ιστορική συγκυρία είναι ο ίδιος.

Το όλο σκηνικό επιβεβαιώνει ότι όλοι αυτοί που θεωρούν δικαίωμα τους να εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους τους για να περνάνε «ζωή χαρισάμενη» με τoν ιδρώτα των άλλων, όλοι αυτοί για να υπερασπιστούν αυτή την κτηνωδία, έχουν εγκαθιδρύσει μια απάνθρωπη οικονομική χούντα, μια κοινωνία που κουμάντο κάνουν μια χούφτα κηφήνες, μια ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, την δικτατορία των μονοπωλίων.

Σε αυτή την δικτατορία. Στην δικτατορία αυτών που μας πίνουν το αίμα μπορεί να γίνεται «ανεκτή» η διακήρυξη του σοσιαλιστικού – κομμουνιστικού στόχου, αρκεί όμως να μην συνδέσεις την ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΡΑΣΗ σου με αυτή την κατεύθυνση - στόχο.

Τότε αρχίζουν οι «ομορφιές»!!!

Όπως άλλωστε έχει δείξει και η Ιστορία, η δαιμονοποίηση της επαναστατικής πάλης αποτελεί την απαραίτητη ιδεολογική προετοιμασία με στόχο το χτύπημα όσων αντιστέκονται, όσων αντιδρούν, όσων κινητοποιούνται ενάντια στην εξουσία των μεγάλων αφεντικών.

Τελικά μπορούν να μου απαντήσουν όλοι αυτοί που πλουτίζουν από το αίμα μας, η έστω κάποιο από τα πρόθημα παπαγαλάκια τους: εγώ σαν εργαζόμενος αυτού του τόπου, έχω δικαίωμα να αγωνιστώ για να αλλάξει η ζωή μου; Ο αυτοαπασχολούμενος υδραυλικός της γειτονιάς μου, ο ξάδελφος μου ο ηλεκτρολόγος, ο αδελφικός μου φίλος που περνάει όλη του τη μέρα μπροστά σε ένα τιμόνι κάνοντας τον ταξιτζή, έχουμε δικαίωμα να συμμαχήσουμε, να οργανωθούμε για να καταφέρουμε την ανατροπή του ΔΙΚΟΥ ΣΑΣ συστήματος που κάθε μέρα τσακίζει εμάς και τις οικογένειες μας;

Ο οικοδόμος της πόλης και της επαρχίας, ο ναυτεργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικροσυνταξιούχος, έχει δικαίωμα να συμμαχήσει μαζί μας με ταξικό προσανατολισμό μέχρι το τέλος μέχρι την οριστική ανατροπή των εκμεταλλευτών μας;

Ο δημόσιος υπάλληλος, ο δάσκαλος των παιδιών μας, ο γιατρός του δημόσιου και του ιδιωτικού νοσοκομείου, ο δικηγόρος που σπούδασε τόσα χρόνια για να βγάζει φωτοτυπίες στο γραφείο κάποιου μεγαλοδικηγόρου για 800 ευρώ… όλοι αυτοί και όσοι ξέχασα, τελικά, έχουμε δικαίωμα να αμφισβητήσουμε τον Καπιταλισμό, η όχι;

Μην κουράζεστε κακόμοιροι καπιταλιστές να βρείτε απαντήσεις στα ερωτήματα μου. Ούτε εσείς φουκαράδες «παπαγάλοι» του συστήματος που βλέπετε τα αφεντικά σας να δυσκολεύονται να σας ταΐσουν και πανικοβάλλεστε. Την απάντηση δεν θα τη δώσετε εσείς ούτε οι καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι και «παραθυράκηδες», που γράφουν και αναλύουν κατά παραγγελία σας. Η απάντηση προέρχεται από την ίδια την  Ιστορική κίνηση.

Εσείς ρε κηφήνες της κοινωνίας είστε αυτοί που δημιουργείτε τον νεκροθάφτη σας. Όπως στο παρελθόν γεννήθηκε η ανάγκη να σπάσει κάθε φεουδαρχικός φραγμός, νόμος και εξουσία, έτσι και τώρα ζούμε στην εποχή που είναι ανάγκη να σπάσει ο καπιταλιστικός φραγμός, που εμποδίζει την απρόσκοπτη ανάπτυξη και ευημερία όλων όσων δουλεύουν και όχι μόνο όσων εκμεταλλεύονται αυτούς που δουλεύουν, όλων όσων παράγουν τον πλούτο και όχι μιας χούφτας καπιταλιστών.

Αυτή η ανάγκη θα γίνει κίνηση και αυτή η κίνηση, θα γίνει λαϊκή ορμή. Τη λαϊκή θέληση και ορμή δεν μπορείτε να την σταματήσετε, όσους νόμους και να βγάλουν, όσα Συντάγματα και να αναθεωρήσουν οι πολιτικοί σας υπάλληλοι.

Αργά η γρήγορα το Τέλος (σας) θα αρχίσει.