Καλωσόρισες Ροδόλφο.

Το κακό είναι πως δεν έχω πολύ χώρο να αναπτύξω σε όλο το πλάτος την άποψή μου σχετικά με τον αθλητισμό και κατ’ επέκταση το ποδόσφαιρο, όπως τον εννοεί μια κοινωνία που έχει αναγάγει τον ανταγωνισμό σε μοναδική, σχεδόν, ηθική της αξία. Όπως τον εννοούν οι μεγαλομέτοχοι και οι χορηγοί, που προσπαθούν να αναδείξουν ως μοναδικό ζητούμενο για τη βιοτική ευημερία μιας ομάδας το γνωστό σχήμα ΧΕΧ. Δηλαδή, για όσους δεν το γνωρίζουν, Χρήμα, Εμπόρευμα, Χρήμα. Κι αυτό σημαίνει να θεωρείς την ανθρώπινη ποδοσφαιρική ζωή ένα συνεχές «πάρε - δώσε». Μια συνεχή αγωνιώδη διαδικασία, όπου για να πάρεις ισότιμο μέρος με τους άλλους πρέπει να έχεις χρήματα για να αγοράζεις ποδοσφαιριστές να έχεις πελάτες για να πουλάς το θέαμα που παράγουν οι ποδοσφαιριστές που αγόρασες και έτσι να αποκτάς άλλα χρήματα για να αγοράσεις και πάλι άλλους ποδοσφαιριστές και ούτω καθεξής, που λένε και οι καθαρευουσιάνοι. Και, τελικά, η ζωή σου να μην έχει κανένα νόημα και κανένα σκοπό πέρα από το εφιαλτικό «πάρε - δώσε» μιας ποδοσφαιρικής αγοράς, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να επιζήσει παρά μονάχα με τον τρόπο αυτό.

Και ο αθλητισμός; Η μπάλα που όλοι αγαπάμε; Πού χωράει μέσα σε όλη αυτή την περιγραφή, θα με ρωτήσετε. Χωράει και παραχωράει, γιατί έχω στο μυαλό μου τον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο όπως τον εννοούν όλοι αυτοί που διαφεντεύουν τα αθλητικά πράγματα και έχουν μέσα στο μυαλό τους το σχήμα που ανέφερα πιο πάνω. Και το κακό είναι σ' αυτήν την περίπτωση, πως και όταν δεν υπάρχει το Χ ούτε το Ε, υπάρχει το περιβάλλον της σύγκρουσης, οι σκληρές συνθήκες του ανταγωνισμού που εκδηλώνονται σε όλη την ανάπτυξη της διαδικασίας. Ακόμα και αυτοί που κόβουν πρώτοι το νήμα της νίκης και περιβάλλονται την σημαία της ομάδας τους για να κάνουν το γύρο του θριάμβου κι αυτοί συγκρούονται με τις σημαίες των ηττημένων.

Και οι οπαδοί που φαίνονται ενθουσιασμένοι με την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος από την ομάδα τους, στην ουσία, δε χαίρονται, ούτε καν συνειδητοποιούν το νόημα της υπεροχής και της νίκης ως κατάκτηση κοινωνικής ευημερίας και βιοτικού «πλούτου». Τους ηττημένους προκαλούν, τους ανταγωνιστές τους υβρίζουν, τα νέα αγοραστικά προνόμια υποδέχονται. Γιατί οι νικητές θα αποκτήσουν αξιοζήλευτη θέση μέσα στην περιπέτεια του ΧΕΧ. Θα ανεβεί το κασέ τους, που λέμε. Οι μάνατζερ θα χτυπήσουν την επόμενη της νίκης την πόρτα τους. Οι διαφημιστές θα διεκδικούν το χαμόγελό τους και οι προπονητές θα απαιτούν την αγορά τους από τους «φιλάθλους» προέδρους, που συνειδητοποιούν, ακόμα και την ώρα που ρέουν τα δάκρυα ενθουσιασμού, πως το δουλεμπόριο καλά κρατεί. Οι τιμές θα ανέβουν και τα ιδρωμένα σώματα των νικητών θα πουληθούν εύκολα. Και μέσα σε όλο αυτό το εφιαλτικό περιστατικό, μέσα στην ομίχλη της νίκης, κάτω από το βάρος των συγχαρητήριων, κανείς, μα κανείς, δεν είναι σε θέση να συλλάβει τη χρησιμότητα, το περιεχόμενο ενός διαφορετικού αθλητισμού, ενός διαφορετικά δομημένου πρωταθλήματος. Ενός πρωταθλήματος που η νίκη, θα είναι σε θέση να σε διδάξει πως το ποδόσφαιρο δεν είναι εμπόρευμα ούτε ευκαιρία για επιχειρηματική φλυαρία, είναι μια περίεργη ομορφιά, και η ΑΕΚ η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου, τίποτε παραπάνω!

Μέχρι τότε. Καλή τύχη στον επόμενο σταθμό της ονειρεμένης σου καριέρας, μακριά από την μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου, Κώστα Κατσουράνη.

Αντίο Μπρούνο.

Καλωσόρισες Ροδόλφο.