Αλί Αμπάς

Το 2004, ένα χρόνο μετά την εισβολή στο Ιράκ, η εικόνα του 13χρονου τότε Αλί Αμπάς συγκλόνιζε τον κόσμο. Ο «απελευθερωτικός» πύραυλος των Αμερικανοβρετανών είχε σκοτώσει τους δυο γονείς του, τον αδελφό του, δεκατρία ακόμα μέλη της οικογένειάς του και είχε αφήσει τον ίδιο χωρίς χέρια και με καθολικά εγκαύματα σε όλο το κορμί του.

Οι δολοφόνοι έσπευσαν με τα «ενσωματωμένα» δυτικά ΜΜΕ στο νοσοκομειακό κρεβάτι της Βαγδάτης, όπου νοσηλευόταν το παιδί, για να δώσουν το «ανθρωπιστικό» τους σόου. Ανακοίνωσαν, σε μια χυδαία επιχείρηση ξεπλύματος της θηριωδίας, ότι θα αναλάμβαναν τη νοσηλεία του και ότι θα φρόντιζαν για τα προς το ζην του παιδιού. Ο Αλί, τελικά, μεταφέρθηκε στο Λονδίνο.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Αλί, κάτοικος Λονδίνου πια, χωρίς χέρια και με τραύματα ψυχικά και σωματικά που θα τον συνοδεύουν σε όλη τη ζωή του, έλαβε από τους «σωτήρες» του την απάντηση - διά των υγειονομικών υπηρεσιών της Βρετανίας - ότι τη στιγμή που κατέθεσε τη σχετική αίτηση για σύνταξη αναπηρίας, δε διέθετε τα απαραίτητα δικαιολογητικά (!) που θα πιστοποιούσαν (!) ότι ήταν ανάπηρος (!) και ως εκ τούτου αρνήθηκαν να του χορηγήσουν αναδρομικά τη σύνταξη για εκείνο το διάστημα! Παράλληλα, οι υπηρεσίες του Μπλερ ενέκριναν για τον Αλί μόνο το 1/3 της συνολικής σύνταξης που προβλέπεται για άτομα με προβλήματα μετακίνησης. Το σκεπτικό των υπηρεσιών ήταν ότι το παιδί είχε χάσει ...μόνο τα δυο του χέρια, αλλά όχι και τα δυο του πόδια, άρα τα κινητικά του προβλήματα δε δικαιολογούν πλήρη σύνταξη!